Όσον αφορά τις απαγωγές και την απόσπαση λύτρων από τις οικογένειες των απαχθέντων οι ληστές πάντα δρούσαν με συνεργάτες από τις τοπικές κοινωνίες.
Οι συνεργάτες των ληστών: «Υποκρύπτουσι την συμμορίαν εις επίκαιρον τινά θέσιν, εις τα κατώγαιά των και όταν πληροφορηθώσι καλώς, ότι το άτομον εκείνον πρόκειται να διαβή εκ της θέσεως εκείνης, ειδοποιούσιν αμέσως τους ληστάς». ** Μετέρχονταν όμως διαφόρων τεχνασμάτων αναλόγως με το πρόσωπο, το οποίο σκόπευαν να αιχμαλωτίσουν. Αν ήθελαν να συλλάβουν ιερέα τον καλούσαν μέσω των συνεργών τους να διαβάσει αναρρωτική ευχή για συγγενικό τους πρόσωπο. Αν πάλει στόχευαν σε ιατρό προσποιούνταν ότι κάποιος ήταν ασθενής.
Η χειρότερη όμως περίπτωση ήταν να συλληφθεί άνθρωπος, του οποίου η οικογένεια δεν είχε τη δυνατότητα να συγκεντρώσει τα ζητούμενα λύτρα. Στο έργο «Το κάτοπτρον της εν Ελλάδι ληστείας», αναφέρεται η περίπτωση τριών αγροτών στην Ευρυτανία. Οι τρεις χωρικοί συνελήφθησαν από τους ληστές στη γέφυρα της Βίνιανης. Οι δύο εξ΄αυτών κατάφεραν να απελευθερωθούν, αφού κατέβαλαν οι οικογένειές τους τα ορισμένα λύτρα. Ο τρίτος όμως δεν είχε περιουσιακά στοιχεία να εκποιήσει, ήταν τόσο φτωχός που με δυσκολία συντηρούσε την πολυμελή του οικογένεια. «Πίπτει εις τους πόδας αυτών και μετά δακρύων ικέτευεν αυτούς να τον απολύσωσιν». *** Οι ληστές όμως έμεναν άκαμπτοι στις παρακλήσεις του απαντώντας «Χαλάει ο νόμος».
Ακολουθώντας τους κανόνες έριξαν κλήρο για το ποιος θα εκτελέσει τον αιχμάλωτο. Ο λήσταρχος τον διέταξε να σκάψει τον λάκκο του και καθ΄όλη τη διάρκεια, που ο δυστυχής έσκαβε, ακόνιζε την πάλλα του.
Πηγές: * Μοσχονήσιος. Α. Το κάτοπτρον της εν Ελλάδι ληστείας, Ερμούπολη 1869 σελ.6
** Μοσχονήσιος. Α. Το κάτοπτρον της εν Ελλάδι ληστείας, Ερμούπολη 1869 σελ.18
Κείμενα: Παύλος Κουτουζής
Εκφώνηση: Άννα Μπάστα
