Την εμπειρία του να σκηνοθετεί κάποιος μια θεατρική παράσταση η οποία δεν πραγματοποιείται επί σκηνής αλλά μεταδίδεται μέσω ραδιοφώνου, μοιράστηκε με τους ακροατές του Αθήνα 9.84 και τη Μαργαρίτα Μυτιληναίου, ο σκηνοθέτης και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Λευτέρης Γιοβανίδης.
Αναφερόμενος στο θεατρικό έργο «Το Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαϊδη μέσω του οποίου ξεδιπλώνονται οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, ένα θεατρικό κείμενο που οι ακροατές του Αθήνα 9.84 είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν χθες από την ερτζιανή θεατρική σκηνή του σταθμού της πόλης, σε δική του σκηνοθεσία και με πρωταγωνιστές τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη και τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, τόνισε:
«Είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο και μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν μια εμπειρία που θέλω να ξανασυμβεί γιατί τώρα θα γνωρίζω καλύτερα τις ανάγκες μιας τέτοιας παραγωγής και την όλη διαδικασία».
Θυμήθηκε το θεατρικό έργο «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» του Τζόζεφ – Όττο Κέσελρινγκ το οποίο είχε παρακολουθήσει το 1993 , όταν είχε βρεθεί στην ΕΡΤ, με τη Νέλλη Αγγελίδου, την Έρση Μαλικένζου και τον Γιώργο Τσιτσόπουλο, να διαβάζουν τους ρόλους, κάτι που όπως είπε, τον είχε «μαγέψει».
«Είναι ωραία η σύνθεση αυτή, δηλαδή το πως μπορείς να φτιάξεις μια εικόνα και να προκαλέσεις τη φαντασία του ακροατή μόνο με τον ήχο».
Μάλιστα, δεν παρέλειψε να επικροτήσει την πρωτοβουλία του Αθήνα 9.84 να στηρίξει τον Πολιτισμό μέσω της ραδιοφωνικής μετάδοσης αυτής της σειράς παραστάσεων αλλά και των συναυλιών που έχει προγραμματίσει λέγοντας: «Μας έδωσε αυτή την υπέροχη ευκαιρία και παράλληλα, εξασφάλισε κάποια χρήματα για τους καλλιτέχνες που δοκιμάζονται αυτή την περίοδο και είναι τόσο πολύ πιεσμένοι».
Όσον αφορά στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Πειραιά του οποίου ηγείται καλλιτεχνικά, υπογράμμισε ότι καταβάλλεται μια προσπάθεια να είναι ενεργοί και να βρίσκονται σε ετοιμότητα, οποιαδήποτε στιγμή ανοίξουν τα θέατρα το καλοκαίρι και αναφέρθηκε στις καλλιτεχνικές δράσεις που έχουν προγραμματιστεί.
«Είναι σημαντικό ως Δημοτικό Θέατρο Πειραιά να φιλοξενούμε και μουσική και χορό. Κάνουμε όλοι υπομονή και ευχόμαστε όλο αυτό που ζούμε λόγω της πανδημίας να τελειώσει σύντομα. Και κυρίως, όταν συμβεί αυτό, να προσπαθήσουμε όλοι να επιστρέψουμε όχι εκεί που ήμασταν αλλά σε ακόμη καλύτερο σημείο».
