Το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο δημιουργήθηκε το 1994 σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ). Πρόκειται για ένα Μουσείο ειδικά σχεδιασμένο για να εξυπηρετεί τις ανάγκες και τις δυνατότητες των παιδιών αλλά κυρίως για να δίνει χαρά στα παιδιά, στους γονείς, στους εκπαιδευτικούς, σε όλους όσοι ασχολούνται με την ανάπτυξή τους και όλα αυτά τα χρόνια λειτουργεί ως πρότυπο για παιδαγωγικές πρακτικές.
Στόχος του Παιδικού Μουσείου είναι να ωθήσει τα παιδιά να μάθουν να παρατηρούν, να σκέφτονται να ερευνούν, να παίζουν, να πειραματίζονται και να δημιουργούν.
Μόλις χθες, το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο συμπλήρωσε 26 χρόνια ζωής και όπως είπε η κ. Ζαμπέλ Μουρατιάν, εκπαιδευτικός, μουσειολόγος και Πρόεδρος του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στην Ελευθερία Κουμάντου, τα φετινά γενέθλια ήταν διαφορετικά.
Λόγω των συνθηκών το Παιδικό Μουσείο βρίσκεται σε αναστολή λειτουργίας και έτσι οι μικροί και μεγάλοι φίλοι του γιόρτασαν μέσω zoom, με μια πολύ μεγάλη διαδικτυακή συνάντηση στη διάρκεια της οποίας αντάλλαξαν ευχές και έστειλαν μηνύματα αισιοδοξίας για το μέλλον:
«Μέσα από την εμπειρία του Μουσείου μας λέει ο κόσμος πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα με τα παιδιά τους», ανέφερε η κ. Μουρατιάν.
Όπως είπε, το γεγονός ότι το Μουσείο παραμένει κλειστό για σχεδόν εννέα μήνες, είναι κάτι που έχει στοιχίσει στα παιδιά, τους λείπει και αυτό αποτυπώνεται στα μηνύματα που λαμβάνουν οι άνθρωποι του Μουσείου όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας από τους λιλιπούτειους φίλους τους και τους γονείς τους.
«Θεωρούμε όταν ανοίξει και πάλι το Μουσείο, τα παιδιά θα βρουν το ρυθμό τους και θα είναι σαν να κάνουμε πάλι εγκαίνια, σαν μια νέα αφετηρία», σημείωσε.
Επίσης, αναφέρθηκε στην επιθυμία των παιδιών να ανοίξουν και πάλι τα σχολεία : «Αυτό που μας λένε τα παιδιά είναι ότι θέλουν να ανοίξουν τα σχολεία. Χάσαμε την επαφή μας γιατί ουσιαστικά αυτή γίνεται μέσω μιας οθόνης, δεν υπάρχει η επικοινωνία που υπάρχει μέσα στην τάξη, να βλέπεις τα παιδιά και να σε βλέπουν. Αυτό δεν είναι εκπαίδευση. Τους έλειψε το κοινωνικό κομμάτι του σχολείου. Τα παιδιά πειθάρχησαν στην καραντίνα και μπορούν να μας διδάξουν τρόπους μόνο με τη συμπεριφορά τους».
