Για τη ζωή της, την πορεία της στο τραγούδι και για το καινούργιο ξεκίνημα στο θέατρο μίλησε στον Αθήνα 9.84 και τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη η Χαρούλα Αλεξίου. “Η σκηνή έχει κάτι μαγικό. Όποιος μυηθεί σε αυτό τον χώρο, δεν θέλει να φύγει από εκεί. Μέσα στη σκηνή ο καλλιτέχνης γίνεται ο μικρός Πρίγκηπας και ταξιδεύει σε όλους τους πλανήτες” πρόσθεσε.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
“Η ιστορία ξεκινάει 33 χρόνια πριν, όταν ηχογράφησα ένα τραγούδι της ξενιτιάς, με αφορμή ένα αφιέρωμα του BBC για τα Πανεπιστήμια ,όπου διδασκόταν η ελληνική γλώσσα. Από εκείνο το αφιέρωμα γεννιέται η ιδέα για ένα ολόκληρο album με αυτό ακριβώς το θέμα. «Τα τραγούδια της ξενιτιάς». Επιλέχθηκαν τα τραγούδια κα ηχογραφήθηκαν, αλλά ο δίσκος δεν κυκλοφόρησε. «Τα τραγούδια της ξενιτιάς» λοιπόν μένουν στο συρτάρι. Και μένουν εκεί τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια. Μέχρι σήμερα που ήρθε η ώρα “Τα τραγούδια της Ξενιτιάς” να κάνουν το ταξίδι τους” είπε η μεγάλη ερμηνεύτρια.
Δέκα τραγούδια του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου, του Στέλιου Καζαντζίδη και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Παναγιώτη Τούντα, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μίκη Θεοδωράκη και του Δημήτρη Χριστοδούλου, του Μάνου Λοΐζου και του Φώντα Λάδη, του Γιάννη Κυριαζή και του Δημήτρη Ρουμελιώτη, του Γεράσιμου Κλουβάτου και του Χαράλαμπου Βασιλειάδη, του Γιάννη Βασιλόπουλου και του Παύλου Ζεμανίδη και το Παραδοσιακό Τζιβαέρι, κυκλοφόρησαν -για πρώτη φορά- 33 χρόνια ,μετά την ημέρα που ηχογραφήθηκαν.
Η Χάρις Αλεξίου φέτος στην παράσταση “Μεταμφίεση” στο Μικρό Παλλάς ερμηνεύει ένα μονόλογο που έγραψε ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης και σκηνοθέτησε ο Σταύρος Ράγιας.
Για το νέο της ξεκίνημα στο θέατρο η Χάρις Αλεξίου είπε χαρακτηριστικά: ” Η σκηνή είναι το σπίτι μου. Είτε τραγουδάω, είτε παίζω ” και πρόσθεσε: “Είναι μια εξαιρετική δουλειά. Η παράσταση διαθέτει ένα πολύ έξυπνο σκηνικό του Ανδρέα Γεωργιάδη και μια πολύ ωραία μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου ,που συνοδεύει διακριτικά χωρίς να αποσπά την προσοχή. Ο συγγραφέας έχει γράψει ένα καταπληκτικό έργο και εγώ βγάζω τον εαυτό μου μέσα από αυτή την παράσταση”.
Η καλλιτεχνική της στροφή στο θέατρο ξεκίνησε το 2016 στο θέατρο Βασιλάκου , με τη μουσικοθεατρική παράσταση “Χειρόγραφο” σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη.
Όπως είπε “Είχα αρχίσει να αναζητώ κάτι παραπάνω πάνω στη σκηνή. Ήθελα να ξεφύγω από τη συναυλία. Ήθελα να φτιάξω ένα παραμύθι πάνω στη σκηνή. Απευθύνθηκα στο Γιώργο Νανούρη και του πρότεινα να μου πει ιδέες και να με βοηθήσει. Μου είπε ότι καλύτερα να γράψω εγώ η ίδια. Και αυτό έκανα. Να διηγηθώ και να τραγουδήσω στιγμές από την ζωή μου. Μια προσωπική εξομολόγηση σε ένα “Χειρόγραφο”. Μόνη στη σκηνή, άλλοτε μιλώντας κι άλλοτε τραγουδώντας, με το γέλιο και το δάκρυ να εναλλάσσονται, έπιασα το νήμα από τα παιδικά μου χρόνια ως σήμερα. Ακολούθησε η «Οπερέτα» του Νίκου Καραθάνου. Απίστευτη εμπειρία”.
Αναφερόμενη στο χθεσινό φινάλε της παράστασης η Χάρις Αλεξίου επανέλαβε τη φράση που είπε αστειευόμενη στο κοινό : “Είναι πολύ δύσκολο αυτό που κάνω. Ελπίζω σε καμιά 10αριά χρόνια να φυσάω…” και πρόσθεσε: “ελπίζω να πάνε όλα καλά και το ότι κλείνουν τα θέατρα να είναι μόνο ένα διάλειμμα, σύντομα όλα να ξαναγυρίσουν στη θέση τους”.
Και συνέχισε λέγοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια “Θα ήθελα παρά πολύ αν μπορούσα να ξαναλλάξω το όνομά μου και να τα κάνω όλα από την αρχή”.
Σχετικά με τα μέτρα που ελήφθησαν και στα θέατρα η σπουδαία ερμηνεύτρια είπε “συμφωνώ και δεν συμφωνώ με τα μέτρα. Εφόσον οι θεατές πριν μπουν στο θέατρο θερμομετρούνται και λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης. Δεν έπρεπε να κλείσουν τα θέατρα “.
