Συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στο Εφετείο από ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις, πολιτικούς φορείς και συλλογικότητες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η δίκη -η οποία τελικά διεκόπη- για τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου του Ζακ Κωστόπουλου το Σεπτέμβριο του 2018.
Με σύνθημα “Δικαιοσύνη για τη Zackie” δεκάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το Μέγαρο Εφετείου Αθηνών, την ώρα που η δίκη διεξαγόταν στο Μικτό Ορκωτό Δικαστηριο στην οδό Δέγλερη, η οποία παρέμεινε κλειστή από τις κλούβες της αστυνομίας.
Η δίκη τελικά πήρε αναβολή για τις 6 και 11 Νοεμβρίου, με τη δικηγόρο της οικογένειας Κωστόπουλου, Άννυ Παπαρούσου να δηλώνει σε Μέσα Ενημέρωσης πως “είναι κρίμα ότι μία τέτοια δίκη με τέτοια σοβαρά περιστατικά που πρέπει να αναλυθούν, λόγω των περιορισμών που έχουμε για τη χωρητικότητα στις αίθουσες λόγω κορονοϊού, θα διεξαχθεί με πολύ περιορισμένο ακροατήριο και αυτό που πρέπει να ζητήσουμε είναι η μεταφορά της διαδικασίας σε μια μεγάλη αίθουσα ώστε όλοι οι άνθρωποι, όποιος θέλει, να παρακολουθήσει τη δίκη έτσι όπως επιτάσσει η αρχή της δημοσιότητας που πρέπει να τηρείται σε κάθε δικαστική διαδικασία”.
Στο κάλεσμα τους οι ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, αναφέρουν:
Οι υπογεγραμμένες οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών, καλούν κάθε δημοκρατικό άνθρωπο να συμμετάσχει σε ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας για την δολοφονία του ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου, το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου, στις 19.00 στην Οδό Γλάδστωνος, στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Ζακ.
Όπως είχε πει ο ίδιος ο Ζακ Κωστόπουλος: «Εγώ με τη βία δεν το ’χω. Ούτε ξύλο σε ταινία δεν μπορώ να δω». Αρνιόταν να ταυτιστεί με το πρόσωπο του τέρατος, με τη φρίκη της αυτοδικίας και του νόμου του δυνατού. Εντούτοις, βρεθήκαμε τις τελευταίες μέρες να παρακολουθούμε ξανά και ξανά τις ίδιες σκηνές ενός βάναυσου ξυλοδαρμού που, κάθε άλλο, παρά πολιτισμένη χώρα δείχνει.
Ένας άνθρωπος δολοφονείται μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, παρουσία άπραγων θεατών, χωρίς ν’ αποτελεί απειλή για τους θύτες του. Κάποιοι μίλησαν για «δίκαιη αυτοδικία», για «προστασία της περιουσίας» ως δικαιολογία ενός φρικιαστικού λιντσαρίσματος και ακολούθησε ένας διασυρμός με ελλιπή ή και αλλοιωμένα στοιχεία με σκοπό να καταδείξει ότι συνάνθρωποί μας που κατατάσσονται αυθαίρετα στο «περιθώριο» απειλούν βιτρίνες, τις βιτρίνες της ζωής των «κανονικών» που ξεβολεύονται όταν έρχονται αντιμέτωποι με αυτό που δεν θέλουν να δουν, που κάνουν ότι δεν υπάρχει και που, όταν βρεθεί μπροστά τους, πρέπει να εξαφανιστεί με τον πλέον αποτρόπαιο τρόπο γιατί «τους χαλά την αισθητική», γιατί δεν θέλουν να υπάρχει στη δημόσια σφαίρα.
Ακόμα και η πολιτεία -η δράση της αστυνομίας σχετικά με τον φόνο-, στην καλύτερη περίπτωση φαίνεται να θέλει να συγκαλύψει το αποτρόπαιο έγκλημα, ενώ στη χειρότερη, φαίνεται να έχει συνδράμει στην εξόντωση του μη κανονικού.
Η ζωή δεν είναι βιτρίνα, δεν αξίζει όσο μία βιτρίνα και ένας όχλος που επιτίθεται με τέτοια αγριότητα και μένος στον αδύνατο, τον ανήμπορο, τον πεσμένο κάτω διαφορετικό, τη στιγμή που έχουν βγει κάμερες και κινητά ν’ απαθανατίσουν τη ζούγκλα της μεγαλούπολης, δεν είναι πολιτισμένος. Τουναντίον, ξερνά διάχυτο εκφασισμό με «αντρίκιες» κλωτσιές, σκηνές ωμής βίας και έναν αιμόφυρτο Ζακ να ξεψυχά με χειροπέδες. Σήμερα ήταν ο Ζακ, αύριο ποιος;
* Απαιτούμε άμεση και εκ βαθέων διερεύνηση ΟΛΩΝ των αποδεικτικών στοιχείων.
* Απαιτούμε απόδοση δικαιοσύνης. Καμία ζωή δεν είναι για πέταμα.
* Διεκδικούμε το δικαίωμά μας στην ορατότητα, την ασφάλεια, την ισότητα και τον σεβασμό.
* Θα είμαστε εδώ και θα παρακολουθούμε στενά ώστε να μη κουκουλωθεί τίποτα.
ΤΟΝ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΧΤΥΠΑΣ;”
Βίκτωρας Αντωνόπουλος
