Με αφορμή ένα απολογιστικό άρθρο του για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας το 2021 όπου, μεταξύ άλλων, διαπιστώνει αποδυνάμωση του ρόλου της ως πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή καθώς και εγκατάλειψη της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής από την κυβέρνηση, ο Τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Υπουργός Γιώργος Κατρούγκαλος, μίλησε στον Αθήνα 9.84 και στην Αλεξάνδρα Βουδούρη.
Για τα ελληνοτουρκικά
«Πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι η Τουρκία είναι μια αναθεωρητική δύναμη η οποία με αιχμές επιθετικότητας υπηρετεί πολλές φορές αυτή της τη στρατηγική. Επομένως, το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς όταν έχουμε απέναντί μας έναν τόσο δύσκολο γείτονα. Θα σας πω τι κάναμε εμείς ως κυβέρνηση. Προσπαθείς να μπλέξεις έναν τέτοιο γείτονα στο τραπέζι της διπλωματίας και του διαλόγου ώστε αν για παράδειγμα επιθυμεί να προχωρήσει η αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης να δεσμευτεί ότι θα απέχει από επιθετικές ενέργειες απέναντι στη χώρα μας και κυρίως να δεσμευτεί για προσφυγή στη Χάγη για τις θαλάσσιες Οικονομικές Ζώνες. Αντιθέτως, ο κ. Μητσοτάκης έδωσε δωρεάν την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης ελπίζοντας σε ένα ήσυχο καλοκαίρι που τελικά το είχαμε αλλά δεν ήταν αυτός ο στόχος. Η κυβέρνηση, εμφανίζει μια εξωραϊσμένη εικόνα της κατάστασης με την Τουρκία, ότι τάχα λόγω των υπερεξοπλισμών που έχουμε και της απομόνωσης της Τουρκίας, έχουν ανατραπεί πλήρως οι γεωστρατηγικοί συσχετισμοί στην περιοχή, κάτι που δεν είναι ακριβές».
Για την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία και την ανανέωση της αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ
«Η προσέγγιση με τη Γαλλία είναι σημαντική και εξίσου σημαντικό είναι να έχουμε αναβαθμισμένες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Εγώ ήμουν ο Υπουργός που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2018, την αναβάθμιση των διμερών σχέσεων σε επίπεδο στρατηγικού διαλόγου με την Ουάσιγκτον. Όμως, όλα αυτά τα βήματα πρέπει να εντάσσονται σε μια συνολική διπλωματική προσπάθεια αναβάθμισης των σχέσεων μας με όλες τις χώρες που έχουν σημασία – και θα έλεγα και με την Κίνα που επίσης αναβαθμίστηκε την περίοδο της δικής μας διακυβέρνησης- και πάντα με τον όρο της αμοιβαιότητας, δηλαδή δίνεις κάτι, παίρνεις κάτι.
Στην περίπτωση της ελληνογαλλικής συμφωνίας, οι βασικές μας αντιρρήσεις ήταν ότι δεν μας καλύπτει αυτή η συμφωνία εκεί που ασκείται η πίεση εκ μέρους της Τουρκίας το τελευταίο διάστημα, δηλαδή στην ΑΟΖ και στην υφαλοκρηπίδα. Στην περίπτωση των ΗΠΑ, δώσαμε για πρώτη φορά κάτι που συζητούσαν συνεχώς οι Αμερικανοί και καμία κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν είχε δώσει, δηλαδή την παράταση επ’ άπειρον, των αμερικανικών βάσεων στη χώρα, χωρίς να πάρουμε κάτι ως αντάλλαγμα.
Αυτό όμως που υπονομεύει την παραδοσιακή θέση της χώρας μας ως πυλώνας ασφάλειας και κυρίως ως γέφυρα ανάμεσα στο πολιτικό μας σπίτι που είναι η Ευρώπη και τις άλλες χώρες της περιοχής, είναι η δέσμευση της κυβέρνησης να στείλει για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο της Κορέας, ουσιαστικά ως αντάλλαγμα αυτών των δύο συμφωνιών, μια συστοιχία πυραύλων Patriot και 160 αξιωματικών και στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων στη Σαουδική Αραβία, να συμμετέχουν για πρώτη φορά σε μια ενδοαραβική σύγκρουση σουνιτών – σιιτών και μάλιστα σε έναν άσχημο πόλεμο που διερευνάται ήδη από την Επιτροπή Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών για εγκλήματα πολέμου. Όταν υιοθετείται ένα ψυχροπολεμικό δόγμα, αυτό συνιστά μια αναίρεση όλης της μεταπολιτευτικής προσπάθειας όλων των κυβερνήσεων».
Για το ρόλο της Ρωσίας
«Η Ρωσία πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο του συστήματος ασφαλείας της Ευρώπης. Δεν πρέπει να θεωρείται εξ ορισμού εχθρική δύναμη. Το καινούριο που βλέπουμε στη ρητορική κυρίως του Υπουργού Άμυνας και δευτερευόντος του πρωθυπουργού, είναι ότι εμφανίζεται η Ρωσία σαν μια επιθετική δύναμη απέναντι στην οποία θα πρέπει η Ευρώπη να πάρει σκληρές αποφάσεις. Αυτό δεν το έλεγε ποτέ η δική μας χώρα, αντιθέτως, προσπαθούσε πάντα να είναι μια δύναμη συνεννόησης. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πήγε στη Μόσχα το 1979, δεν ήταν κάποιος αριστερός πρωθυπουργός».
Για την Συμφωνία των Πρεσπών
«Αυτό που επιχειρήσαμε με την Συμφωνία των Πρεσπών ήταν μια έμπρακτη προσπάθεια να δείξουμε ότι είμαστε μια χώρα που λύνει προβλήματα, δεν τα επιδεινώνει. Έχουμε μια πάγια εξωτερική πολιτική από το 2003, όταν και πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στο πλαίσιο του οποίου αποφασίστηκε να υπάρξει διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δυτικά Βαλκάνια. Είμαστε υπέρ της προοπτικής τους. Το βασικότερο βήμα που έγινε όλα αυτά τα χρόνια προς αυτήν την κατεύθυνση ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών για να σταλεί ένα μήνυμα και στις άλλες χώρες , σε μια περιοχή που ήταν πάντοτε η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, ότι μπορούν να λυθούν ακόμα και παγιωμένες διαφορές μέσω της διπλωματίας και του διαλόγου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι δέσμια μιας μεγάλης αντίφασης. Όταν κατηγορείς προεκλογικά μια Συμφωνία ως μειοδοτική, δεν είναι εύκολο να υπηρετήσεις, ακόμα και εκεί που θεωρείς ξεκάθαρα, ότι αυτό είναι υπέρ της χώρας».
