«Η μνήμη είναι ένα ποτάμι το οποίο παρασύρει όλο και πιο μακριά το καραβάκι των αναμνήσεων που ρίχνουμε μέσα».
Ο Γερμανός συγγραφέας επιστρέφει με το νέο του βιβλίο, εννιά ιστορίες σχετικές με αποχαιρετισμούς σε όλες τις εκφάνσεις. Ένας συνταξιούχος ιστορικός μουσικής συναντά μετά από πενήντα χρόνια τον εφηβικό του έρωτα. Μια γυναίκα ξαναβλέπει μετά από είκοσι χρόνια τον ετοιμοθάνατο πρώην σύζυγό της. Ένας άντρας θυμάται το μοναδικό καλοκαίρι που πέρασε μόνος μαζί με τη μητέρα του, ενώ ένας άλλος έχει θυμώσει με τον νεκρό αδελφό του.
Εννιά ιστορίες με πρωταγωνιστές στη δύση της ζωής τους, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με όλα τα χρώματα και τις αποχρώσεις του αποχαιρετισμού. Καλούνται να αναπολήσουν, να θρηνήσουν, να ξεπεράσουν, να λησμονήσουν, να συμφιλιωθούν με γονείς, αδέλφια, παλιούς και τωρινούς έρωτες. Με τη γνώριμη ευαίσθητη γραφή του, ο συγγραφέας του «Διαβάζοντας στη Χάνα» φέρει τους ήρωες μπροστά στην απώλεια και την αποδοχή ή τον συμβιβασμό μ’ αυτήν, χωρίς όμως και να τους συντρίβει. Απλά τους βάζει να συμβαδίσουν με τη ροή της ζωής και της αναπόφευκτης κίνησης προς τα εμπρός.
«Εκείνες τις στιγμές τού φάνηκε σαν να κρατούσε μέσα στην αγκαλιά του τη δεκαεξάχρονη Σουζάνε και εκείνος ήταν και πάλι δεκαέξι χρονών. Λες και αυτή η αγκαλιά συνέβαινε στο κρεβάτι του, εκεί όπου την ονειρευόταν κάποτε. Λες και εκπληρωνόταν αυτό που λαχταρούσε κάποτε, εκπληρωνόταν πέρα και πάνω από τη λαχτάρα εκείνου του καιρού – και επίσης πέρα και πάνω απ’ ό,τι πόθησε και έζησε ποτέ με μια γυναίκα».
Τα «Χρώματα του αποχαιρετισμού» του Μπέρνχαρντ Σλινκ κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κριτική σε μετάφραση Απόστολου Στραγαλινού.
Κώστας Μοστράτος
