Με ένα τεράστιο χαμόγελο μονίμως ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, ίσως το πιο φωτεινό στη διοργάνωση, ο Εμμανουήλ Καραλής δεν μπορεί ακόμα να συνειδητοποιήσει την εξαιρετική παρουσία του στους πρώτους του Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Τόκιο, στο άλμα επί κοντώ.
Ο νεαρός αθλητής, μίλησε αποκλειστικά στον Αθήνα 9,84 και στον Γιάννη Γιαγκίνη για την κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του με την οποία άγγιξε το μετάλλιο, κατακτώντας τελικά την τέταρτη θέση.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο 22χρονος πρωταθλητής, ισοφάρισε το ατομικό του ρεκόρ, πέρασε με την πρώτη προσπάθεια τα 5.55, τα 5.70 και τα 5.80, ισοφαρίζοντας παράλληλα την καλύτερη ατομική επίδοσή του.
«Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα τι έχω κάνει. Είμαι πάρα πολύ ήρεμος. Έχω περάσει πολύ δύσκολα τα τελευταία τρία χρόνια, πολλές σκοτεινές ημέρες. Όμως, ήρθα, έκανα αυτό που αγαπάω και αυτό τελικά με έφερε 4ο Ολυμπιονίκη. Είναι μια ιστορία για βιβλίο.
Όταν ήμουν δώδεκα ετών και παρακολουθούσα τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην τηλεόραση, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα καταφέρω κάποτε να κερδίζω τους Ολυμπιονίκες και τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές που έβλεπα. Είναι απίστευτο. Προσπάθησα πάρα πολύ. Έδωσα την καρδιά μου και την ψυχή μου και ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Είμαι ευγνώμων που είμαι υγιής και μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω».
Τα μελλοντικά του σχέδια, δεν περιλαμβάνουν τίποτα λιγότερο από μια θέση στο βάθρο των νικητών.
«Στόχος μου είναι να κατακτήσω ένα μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες και πιστεύω ότι είμαι ικανός γι’ αυτό. Θα δουλέψω πάρα πολύ σκληρά, με επιμονή και θα προσπαθώ να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερος. Θα ήθελα να προσκαλέσω όλους να με ακολουθήσουν σε αυτό το ταξίδι».
Προσγειωμένος και πανευτυχής, ευχαρίστησε τον κόσμο αλλά και όλους όσοι τον στήριξαν, την οικογένειά του, την ομάδα του, τον προπονητή του Παναγιώτη Συμεωνίδη που πίστεψε στις δυνατότητές του, τη φυσικοθεραπεύτριά του Ελισάβετ Αναστασάκη και αναφέρθηκε στις δυσκολίες που βρέθηκαν στον δρόμο του ως το Τόκιο.
«Οι γονείς μου είναι από την αρχή μαζί μου. Έχουμε περάσει δύσκολα ως οικογένεια και παρόλα αυτά κατάφεραν να στείλουν το παιδί τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όλοι οι αθλητές έχουν τη δική τους ιστορία. Περνούν μια ”οδύσσεια” και πρέπει όλοι να ακουστούν και να βοηθηθούν. Ήρθα στο Τόκιο και δεν περίμενα τίποτα. Ήρθα για να το χαρώ και η αγάπη γι’ αυτό που κάνω με έστειλε εκεί που με έστειλε. Είμαι ένα χαμογελαστό παιδί και είμαι ευγνώμων για την κάθε στιγμή που περνάω».
