Οι κηπουροί στην οθωμανική αυλή αποκαλούνταν μποσταντζήδες, από το γνωστό μποστάνι που έχει περάσει και στην ελληνική γλώσσα. Ήταν γενίτσαροι και οι τάξεις τους επανδρώνονταν από τους ατζεμί ογλάν, πολλές φορές απευθείας μετά το παιδομάζωμα.
Εκτός από κηπουροί, εκτελούσαν χρέη φρουρών του σουλτάνου. Ήταν επίσης πηδαλιούχοι της βασιλικής λέμβου, όταν αυτή έπλεε στον Βόσπορο.
Μέρος των καθηκόντων τους ήταν και η αστυνόμευση στα περίχωρα και στο δάσος γύρω από την Κωνσταντινούπολη.
Εκστρατείες ακολουθούσαν μόνο αν ηγείτο ο ίδιος ο σουλτάνος.
Το σώμα αυτό διοικούσε ο μποσταντζήμπασης, η θέση του οποίου δεν ήταν καθόλου αξιοζήλευτη.
Ο ανώτερος αυτός αξιωματούχος ήταν υπεύθυνος για το πειθαρχείο που βρισκόταν στην ψαραγορά.
Όταν καθαιρούνταν κάποιος μεγάλος βεζίρης τον έστελναν εκεί να περιμένει τον μποσταντζήμπαση.
Αν ο μποσταντζήμπασης του πρόσφερε λευκό σερμπέτι, αυτό σήμαινε εξορία. Αν όμως του πρόσφερε κόκκινο σήμαινε θάνατο, για την ακρίβεια στραγγαλισμό με χορδή τόξου.
Η ιδιότυπη αυτή εκτέλεση δεν ελάμβανε χώρα την ίδια στιγμή.
Συνήθως κάποιος απεσταλμένος τον περίμενε στον δρόμο κατά την αποχώρησή του.
Κείμενα: Παύλος Κουτουζής
Εκφώνηση: Άννα Μπάστα
