«Η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε προχωρήσει σε λίστες προτεραιότητας με ανθρώπους που έχουν χρόνια και βαριά νοσήματα και να εκμεταλλευτεί εμβόλια κατά του Covid-19 που δεν γίνονται ή γίνονται σε άτομα που δεν ήταν η σειρά τους, όπως έγινε στον Βόλο, προκειμένου να εμβολιαστούν», δήλωσε ο Ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ κ. Νίκος Ανδρουλάκης μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στις Αλεξάνδρα Βουδούρη και Αθηνά Κορλίρα.
Πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση είχε όλο τον χρόνο να προετοιμάσει τις συγκεκριμένες λίστες και όχι να αφήσει ανθρώπους που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία να αγωνιούν και να κινδυνεύσουν όταν θα βγουν ξανά στην αγορά εργασίας χωρίς να έχουν εμβολιαστεί, προσθέτοντας ότι θα πρέπει να υπάρξει υψηλή ευαισθησία και προετοιμασία ώστε να μη πάει κανένα εμβόλιο χαμένο.
Εκτίμησε ότι είναι εφικτός ο στόχος του εμβολιασμού του πληθυσμού μέχρι τον Σεπτέμβριο τον οποίο έχει θέσει η Κομισιόν καθώς, όπως διευκρίνισε, θα υπάρξουν επιπλέον 200 εκατ. δόσεις εμβολίων από την Pfizer και 150 εκατ. από την Moderna ενώ εντός του Μαρτίου, θα δοθεί η έγκριση και για το εμβόλιο της Johnson & Johnson, σημειώνοντας, ωστόσο ότι μέχρι τότε είναι απαραίτητο να τηρούνται αυστηρά τα μέτρα προστασίας από τους πολίτες.
Ερωτηθείς τι ισχύει με τους εμβολιασμούς στις γειτονικές μας χώρες και αν περιλαμβάνονται στο πλαίσιο της διασυνοριακής αλληλεγγύης, απάντησε ότι αφορά και τα Δυτικά Βαλκάνια και όχι μόνο, καθώς η ΕΕ στηρίζει και άλλες χώρες.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στην απόφαση να ενισχυθεί το ”RescUE”, το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, που έχει ως προσανατολισμό την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών.
«Στόχος των νέων διατάξεων είναι να εξασφαλιστεί ότι η ΕΕ και τα κράτη- μέλη θα είναι καλύτερα προετοιμασμένα για να αντιμετωπίζουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης μεγάλης κλίμακας, ιδίως όταν αυτές επηρεάζουν ταυτόχρονα πολλές χώρες».
Εξήγησε ότι η Ευρώπη, έχοντας ως στόχο να αποκτήσει ένα εργαλείο διασυνοριακής αλληλεγγύης, προχωρά στη δημιουργία ενός καταλόγου διασυνοριακών κινδύνων (όπως είναι η πανδημία ή ένα πυρηνικό ατύχημα) και στόχων ανθεκτικότητας, δηλαδή, ένα πλαίσιο κοινής δουλειάς.
«Όταν συμβαίνει κάτι, όπως για παράδειγμα μια φυσική καταστροφή πρέπει τα κράτη μέλη να έχουν προετοιμαστεί ώστε να μην βλέπουμε φαινόμενα σαν αυτά που ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες στη Β. Αττική και στην Εύβοια.
Να δούμε πως μπορεί ένα κράτος να αξιοποιήσει τα χρήματα που θα λάβει για να δημιουργήσει της απαραίτητες υποδομές.
Πέρα από τις υπογειοποιήσεις που είναι ένα ακριβό και μακροπρόθεσμο σχέδιο, υπάρχουν και άλλοι τρόποι, όπως να δημιουργηθούν αποθηκευτικοί χώροι ενέργειας που συγχρόνως θα λειτουργούν και ως φορτιστές αυτοκινήτων και που σε ακραίες καταστάσεις θα μπορούν να καλύψουν μια περιοχή για ένα μικρό χρονικό διάστημα μέχρι να ξαναλειτουργήσει το δίκτυο. Αυτά τα χρήματα μπορεί να τα αξιοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση και για τέτοιου είδους υποδομές».
