Μια διαδρομή στα χρόνια της γνωριμίας, της φιλίας και της συνεργασίας της με τον Αντώνη Καλογιάννη που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, έκανε η σπουδαία ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη.
Θυμήθηκε περιστατικά από την κοινή επαγγελματική τους πορεία «από τα ωραία χρόνια της νιότης τους», όπως χαρακτηριστικά, είπε.
Έκανε λόγο για έναν απλό, γλυκό, ζεστό, έξυπνο άνθρωπο, με τρομερό χιούμορ που είχε πάντα έναν μοναδικό τρόπο να ελαφρύνει τις πολύ άσχημες καταστάσεις.
«Ονειρευόμασταν σχεδιάζαμε, δημιουργούσαμε τη μουσική μας και απολαμβάναμε τη μεγάλη απήχηση που είχαν οι συναυλίες μας. Ο Αντώνης δεν είχε βεντετισμούς, διέθετε μια δωρική και εκφραστική φωνή και μετά το 1980, έγινε πιο εμπορικός με τα τραγούδια που του έδωσε για παράδειγμα ο Μάριος Τόκας. Ο κόσμος τον αγάπησε πολύ στην πιο ερωτική του φάση».
Αναφέρθηκε στα χρόνια της δικτατορίας, όταν βρέθηκαν μαζί με τον Αντώνη Καλογιάννη και την οικογένειά του σε ένα προάστιο του Παρισιού.
Εκεί, προσπαθούσαν να ευαισθητοποιήσουν όλον τον κόσμο για την δικτατορία στην Ελλάδα και τον αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μετά και από προτροπή του Μίκη Θεοδωράκη – ο οποίος, όπως είπε τον αγαπούσε και τον εκτιμούσε πολύ- να πάρουν τους μουσικούς τους και να βγουν στο εξωτερικό για να διαδώσουν αυτό το μήνυμα μέσω της μουσικής και της ποίησης.
«Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στη Γαλλία, όλος ο κόσμος διψούσε να μάθει τι γινόταν στην Ελλάδα», πρόσθεσε.
Μίλησε για την κοινή τους γνωριμία με προσωπικότητες όπως ο Υβ Μοντάν, ο Άλαν Μπέιτς και η Βανέσα Ρεντγκρέιβ, λέγοντας: «Το διαφορετικό που κάναμε ήταν ότι φέραμε στο εξωτερικό την ποίηση, την υψηλή τέχνη των μεγάλων μας ποιητών ως όπλο στον πολιτικό μας αγώνα».
Όπως είπε η κ. Φαραντούρη, περί τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Αντώνης Καλογιάννης σταμάτησε να τραγουδάει και αντιμετώπισε κάποια τραγικά γεγονότα, έχασε τον γιο του, κάτι που τον σημάδεψε βαθιά και αυτό είχε αντίκτυπο και στην υγεία του με προβλήματα που τον ταλαιπώρησαν μέχρι τέλους.
«Ο Αντώνης Καλογιάννης, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της καλλιτεχνικής ζωής μας που δεν ξεχνιέται. Θα τον θυμόμστε πάντα», κατέληξε.
