Η αγάπη για τη δουλειά του και η δίψα για προσφορά στους μαθητές του, ώθησε τον κ. Πέτρο Δαμιανό, Διευθυντή του Σχολείου των Φυλακών Ανηλίκων Αυλώνα να ανακαλύψει έναν διαφορετικό τρόπο προκειμένου να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του σε εκείνα τα παιδιά που μέχρι πρότινος, λόγω της πανδημίας, δεν είχαν πρόσβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Κι αυτό γιατί πέραν του ότι αφενός μεν δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν μαθήματα δια ζώσης λόγω του κορονοϊού αφετέρου δε αυτό δεν ήταν δυνατό ούτε με τη μέθοδο της τηλεκπαίδευσης καθώς, ως γνωστόν, δεν επιτρέπονται οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές στα κέντρα κράτησης
Ο. κ. Δαμιανός, μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στον Γιάννη Λαυράνο, περιέγραψε πως προέκυψε η ιδέα της δημιουργίας ενός καναλιού μέσα από το οποίο τα παιδιά των φυλακών μπορούν να παρακολουθούν πλέον μαθήματα, αποδεικνύοντας ότι όταν υπάρχει βούληση…δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο»!
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα τηλεοπτικό εκπαιδευτικό δίκτυο που δημιούργησε ο ίδιος, ένα τηλεοπτικό κανάλι που συντονίζεται με τις τηλεοράσεις των κελιών των κρατουμένων και μεταδίδει μαθήματα.
«Τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο lockdown , αν εξαιρέσουμε τη Γ΄ Λυκείου, όλοι οι υπόλοιποι μαθητές δεν είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όμως, μέσα στο κελί υπήρχαν τηλεοράσεις και έτσι προέκυψε η ιδέα να φτάσουμε στους μαθητές μας μέσω αυτών. Προκειμένου δε να εξασφαλίσουμε τα πνευματικά δικαιώματα αλλά και τα προσωπικά δεδομένα, δεν μπορούσε το σήμα να είναι στον αέρα, επομένως, δημιουργήθηκε ένα πολύ κλειστό σύστημα καλωδιακής τηλεόρασης».
Και μπορεί, όπως τόνισε ο κ.Δαμιανός να μην πρόκειται για τηλεκπαίδευση με την έννοια της διάδρασης που υφίσταται όταν μιλά ο δάσκαλος ή ο καθηγητής και μπορεί κάποιος μαθητής να εκφράσει εκείνη την ώρα την απορία του, εντούτοις, ο μαθητής θα μπορεί να γράφει αυτό που θα ήθελε να ρωτήσει και να λάβει την απάντηση την επομένη, γραπτώς : «Έστω και με αυτόν τον τρόπο, μέσω δηλαδή της τηλεόρασης, έχουμε μια επαφή με τους μαθητές μας προκειμένου να μην αποκοπούν τελείως από τη μάθηση», ανέφερε.
Πλέον, όπως ο ίδιος δήλωσε, στόχος του είναι αυτή του η ιδέα να επεκταθεί σε όλα τα σχολεία, όλων των φυλακών ανηλίκων της χώρας.
«Είναι ένα εργαλείο το οποίο κακώς δεν είχαμε σκεφτεί τόσο καιρό και που όταν θα λειτουργήσουμε κανονικά θα μπορούμε να φτιάχνουμε οτιδήποτε άλλο επιθυμούμε για τους μαθητές μας και να τους το παρουσιάζουμε όχι την ώρα του σχολείου αλλά αργότερα».
