Ακόμη και αν μοιάζουν τόσο διαφορετικοί έχουν και οι έξι δύο κοινά στοιχεία: είναι ακούραστοι εργάτες της Τέχνης τους και έχουν μαμάδες που τους στηρίζουν. Η νέα σειρά ντοκιμαντέρ του Netflix με τίτλο Move, αποτελείται από τέσσερα ωριαία επεισόδια στα οποία καταγράφεται και παρουσιάζεται η ζωή και το έργων έξι σπουδαίων προσώπων του χορού. Από τη μια υπάρχουν τρεις θρυλικές μορφές που μοιράζονται το απόσταγμα τις εμπειρίας τους και από την άλλη τρεις νέοι παθιασμένοι χορευτές που σμιλεύουν νέες μορφές χορού. Από την μια οι Οχάντ Ναχαριν, ο Άκραμ Καν και ο Ίσραελ Γκαλβάν από την άλλη η Κιμίκο Βερσατίλε, ο Τζον Μπουγκς και Μικρός Μπακ.
Όλοι άφησαν- και συνεχίζουν να αφήνουν- το αποτύπωμα τους στο χορό. Επηρεασμένοι από τις καταβολές, το οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο και την χώρα καταγωγής τους. Η σειρά του Netflix σε κάθε ένα επεισόδιο, ιχνηλατεί τη ζωή ενός χορευτή: την κοινότητά του, την ανατροφή του και τα επιτεύγματα του. Οι δημιουργοί της σειράς επιδιώκουν μια ειλικρινή και προσωπική ματιά στο χορό σε παρόντα χρόνο, εμπλέκοντας τα πολιτισμικά και προσωπικά χαρακτηριστικά του κάθε χορευτή και χορογράφου, για να καταφανεί σε κάθε ένα επεισόδιο ένα ακόμη κοινό χαρακτηριστικό τους: πώς ο χορός είναι η μορφή επικοινωνίας τους.
Τα επεισόδια
Τζον Μπουγκς και Μικρός Μπακ
Στο πρώτο επεισόδιο πρωταγωνιστούν ο Τζον Μπουγκς και Μικρός Μπακ. Υπογραμμίζεται ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησαν και οι δύο από διαφορετικά σημεία της Αμερικής αλλά με κοινή καταγωγή τα γκέτο της. Η καταγωγή αυτή αν και θα μπορούσε να τους σκοτώσει, ίσως σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, τους προσφέρει τα ψήγματα της κουλτούρας που χρειάζονται για να περάσουν σε μια νέα ζωή : ο χορός του δρόμου γίνεται το εισιτήριο τους για την αυτογνωσία, με όραμα τους να λάβει μια σημαντική θέση στη σκηνή.
Οχάντ Ναχαριν
Το δεύτερο επεισόδιο, ίσως το πιο πυκνό από όλα, κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση. Σχετίζεται με την εσωτερικότητα της κίνησης, και τις δυνάμεις που την κατευθύνουν.
Ο κορυφαίος χορογράφος Οχάντ Ναχαριν, μέσα από μια τοιχογραφία της καταγωγής και της χώρας του, απλά και σταθερά καταλύει όσα ξέρουμε για το χορό: ο καθρέφτης είναι η καταστροφή του χορευτή, να ακούς το σώμα σου πριν του πεις τι να κάνει, δεν υπάρχει η πέμπτη στάση των χεριών, μόνο ένα κάδρο για το κεφάλι. Ανοίγει με το κινητικό λεξιλόγιο Γκαγκα που έχει δημιουργήσει ο χορογράφος και κλείνει με το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην κίνηση και το χορο, ανεξάρτητα με τη σωματική διάπλαση, την εκπαίδευση, την ηλικία και το φύλο του.
Ίσραελ Γκαλβάν
Το τρίτο επεισόδιο με τον Ίσραελ Γκαλβάν μοιάζει να είναι η ιστορία του ασώτου υιού. Αυτού που αρνήθηκε τον πατέρα του, την παράδοση του και την χώρα του, για να μπορέσει να ακούσει τον εαυτό. Είναι η πρώτη φόρα, στη σειρά αυτή, που συναντάμε γονείς απογοητευμένους και εν μέρει ντροπιασμένους. Παιδί θαύμα του φλαμένγκο ο Ίσραελ Γκαλβάν, αποφασίζει την ρήξη του με τους κανόνες του φλαμένκο αλλά και ολόκληρης της τσιγγάνικης κοινότητας που τον αποδοκιμάζει. Σπάει τους κανόνες: χορεύει προφίλ, κουνάει τους γοφούς του, ντύνεται γυναίκα. Και μετά από μια τεράστια διεθνή καριέρα, γυρνάει στην χώρα του θριαμβευτής.
Κιμίκο Βερσατίλε
Το τέταρτο επεισόδιο ο χορός έχει ακτιβιστικό χαρακτήρα. Η τζαμαϊκανή Κιμίκο Βερσατίλε διεκδικεί να χορεύει όσο προκλητικά της αρέσει, χωρίς αυτό να ερμηνεύεται από τους άντρες ως κάλεσμα για σεξ. Ο χορός έχει να κάνει με τη χώρα της, την καταγωγή της, τις δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες και τη δουλεία: είναι η μοναδική έκφραση ελευθερίας.
Ακραμ Καμ
Και η σειρά κλείνει με μια προσγείωση στο σήμερα. Στον covid 16. Ο κορυφαίος Ακραμ Καν αν και γεννήθηκε στην Αγγλία, φέρει από την παιδική του ηλικία αδυσώπητο το βάρος της καταγωγής του, το Μπαγκλαντές. Μέχρι την εφηβεία γνώριζε μόνο τον παραδοσιακό χορό, καθάκ, στον οποίο εξασκείται κάθε πρωί ακόμη και σήμερα. Έχει στη μνήμη του χαραγμένες τις ρατσιστικές επιθέσεις στην οικογένεια του και τις θυσίες του πατέρα του.
Η σαρωτική πορεία του στο χορό, που ξεκινάει στην εφηβεία με την παράσταση του Πήτερ Μπρουκ Mahabharata , κλείνει με τις πρώτες μέρες της εξάπλωσης της πανδημίας του covid: απαγορεύσεις πτήσεων, μάσκες και απολυμάνσεις. Και η τελευταία του μεγάλη του παραγωγή για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του εθνάρχη του Μπαγκλαντές, θα παρουσιαστεί τελικά σε ένα-χιλιάδων θέσεων–άδειο θέατρο.
Βάσια Μπακετέα
