Η πορεία του τουρκικού ερευνητικού πλοίου Oruc Reis, όλο και πιο κοντά στο Καστελλόριζο, εντάσσεται στην Στρατηγική της Τουρκίας, για τη δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Στη ίδια πολιτική εντάσσεται και o παράνομος χάρτης που «οριοθετεί» την τουρκική περιοχή δικαιοδοσίας για έρευνα και διάσωση στα όρια της «Γαλάζιας Πατρίδας» που “γκριζάρει” το μισό Αιγαίο, στο όριο του 25ου μεσημβρινού. Το Μέγαρο Μαξίμου, φαίνεται ότι απορρίπτει το ενδεχόμενο της στρατιωτικής αντιμετώπισης του «Ορούτς Ρέις», εφόσον το τουρκικό ερευνητικό περάσει τη «γραμμή» των δώδεκα ναυτικών μιλίων, αλλά όχι και εκείνη των 6 ν.μ.. Ο Υπουργός Επικρατείας και Καθηγητής κ. Γεραπετρίτη δήλωσε ότι «η “κόκκινη γραμμή” για την κυβέρνηση, στις τουρκικές προκλήσεις, είναι η προσβολή της εθνικής κυριαρχίας. Και όταν λέμε εθνική κυριαρχία, λέει ο κ. Υπουργός, εννοούμε αυτονοήτως τα εθνικά χωρικά ύδατα, τα οποία σήμερα είναι προσδιορισμένα στα έξι ναυτικά μίλια». σωστά μέχρι εδώ, τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφει ο κ. Γεραπετρίτης. Ωστόσο, μια πρώτη εκτίμηση, που προκύπτει από αυτές τις δηλώσεις, είναι ότι, η Ελλάδα θα αντιδράσει, δυναμικά, πιθανόν και με την αξιοποίηση της στρατιωτικής της ισχύος, εφόσον η Τουρκία θα παραβιάσει τα εθνικά χωρικά ύδατα, που σήμερα στο Αιγαίο είναι 6 ν.μ…. , δηλαδή, εφόσον το τουρκικό ερευνητικό σκάφος και ο στολίσκος πολεμικών πλοίων που το συνοδεύουν, προσεγγίσουν τις ακτές του Καστελλόριζου, της Ρόδου, της Κάσου, της Καρπάθου, της Εύβοιας ή και της Κρήτης, σε απόσταση μικρότερη των 6 ν.μ. Και προφανώς, δεν πρόκειται να υπάρξει ελληνική αντίδραση, όσο τα τουρκικά πλοία θα «βολτάρουν» στην εικαζόμενη ελληνική υφαλοκρηπίδα, πέρα από τα 6 ν.μ.
Εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα
Για να δούμε όμως τι ισχύει. Στα χωρικά ύδατα, η παράκτια χώρα ασκεί πλήρη κυριαρχία. Είναι, ας το πούμε σχηματικά, η συνέχεια του εθνικού εδάφους. Και ως προς το βαθμό κυριαρχίας , δεν έχει διαφορά από τη στεριά. Με βάση το διεθνές δίκαιο μια χώρα έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα έως τα 12 ν.μ.., δηλαδή, να επεκτείνει την κυριαρχία της. Το δικαίωμα αυτό, θεωρείται αυτονόητο και αναφαίρετο και υλοποιείται μονομερώς. Η Ελλάδα μέχρι τώρα στο Αιγαίο έχει χωρικά ύδατα στα 6 νμ. Όταν η Ελλάδα επικύρωσε το 1995 τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982), η Τουρκία απάντησε με ψήφισμα της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης το οποίο ουσιαστικά θεωρούσε casus belli (αιτία πολέμου δηλαδή), τυχόν απόφαση της Ελλάδας για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 νμ στο Αιγαίο. Και εδώ ακριβώς είναι το πολύ κρίσιμο σημείο. Όταν η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι θα αντιδράσει δυναμικά, μόνο όταν θα παραβιαστεί το χωρικό εύρος των 6 ν.μ. από τις ελληνικές ηπειρωτικές ακτές, μήπως, αφήνει να εννοηθεί, ότι έχει απεμπολήσει το δικαίωμα άσκησης εθνικής κυριαρχίας μέχρι τα 12 ν.μ., υπολογίζοντας πιθανόν και το τουρκικό casus belli ; Η μη άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος, αποτελεί οιονεί παραιτήσει από το δικαίωμα; Ερωτήματα είναι, που ζητούν απαντήσεις, όχι νεφελώδεις, αλλά ξεκάθαρες. Να διευκρινίσουμε ακόμη, ότι, η υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) δεν αποτελούν μορφές κυριαρχίας, αλλά κυριαρχικά δικαιώματα. (είναι δύο διαφορετικά θέματα. Άλλο εθνική κυριαρχία, άλλο κυριαρχικό δικαίωμα). Στις οριοθετημένες θαλάσσιες ζώνες, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, δεν ακυρώνεται ο χαρακτήρας των υπερκείμενων θαλασσίων εκτάσεων, ως διεθνών υδάτων, ισχύει η ελεύθερη ναυσιπλοΐα, όμως, κατοχυρώνεται το δικαίωμα εκμετάλλευσης του υπεδάφους (υφαλοκρηπίδα) ή του υπεδάφους, του βυθού και των υπερκείμενων υδάτων (ΑΟΖ). Αυτά σαφώς ορίζονται από τη Σύμβαση του ΟΗΕ, για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το πρόβλημα με την ΑΟΖ, που ταυτίζεται με την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, είναι ότι η Τουρκία, δεν έχει υπογράψει, άρα δεν αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας. Και προβάλει δικές της νομικές θεωρίες, παρερμηνεύοντας το Διεθνές Δίκαιο. Η Τουρκία, δημιουργεί κρίσεις που τις στρατιωτικοποιεί, προβάλει την στρατιωτική της ισχύ, ως μέσο επίλυσης των διαφορών με γειτονικά κράτη , οργανώνει εκστρατεία παραπληροφόρησης, παρουσιάζει χάρτες όπως της ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ στα όρια της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που περιλαμβάνονται περιοχές, που θα πρέπει να βρίσκονται υπό τουρκική επιρροή ή ακόμη και υπό στρατιωτική κατοχή και το καθεστώς εξουσίας του Τ. Ερντογάν, στηρίζει την εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας , στα εθνικιστικά και νέο-οθωμανικά οράματα. Βέβαια, η ανυποχώρητη στάση των κρατών που θίγονται από την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, η ενεργοποίηση των διπλωματικών και συμμαχικών ερεισμάτων, όπου είναι εφικτό και η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων, αποτελούν ικανά μέσα ακύρωση των αναθεωρητικών τουρκικών σχεδίων.
αύξηση της στρατιωτικής θητείας
Στα πλαίσιο της αποτρεπτικής πολιτικής, η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, επισπεύδει την ολοκλήρωση κρίσιμων, για την εθνική άμυνα, εξοπλιστικών προγραμμάτων και ενισχύει τις μάχιμες μονάδες σε Έβρο και νησιά με το αναγκαίο στρατιωτικό προσωπικό. Μεταξύ των πρωτοβουλιών είναι και η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, από 9 μήνες που είναι σήμερα στο Στρατό Ξηρές στους 12 μήνες. Μιλώντας στους δημοσιογράφους από τη Θάσο, ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος αναφέρθηκε στην παρουσία του στρατιωτικού προσωπικού στον Έβρο και τόνισε πως θα ενισχυθεί τόσο με τις προσλήψεις επαγγελματιών οπλιτών και την αύξηση των σπουδαστών των παραγωγικών σχολών των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και με την έλευση περισσότερων στρατευσίμων στο πλαίσιο της αύξησης της στρατιωτικής θητείας στους 12 μήνες «η οποία θα γίνει σύντομα». Είναι σαφές ότι η χώρα προετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο, είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα την κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα, εφόσον φυσικά θιγούν εμπράκτως εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Χρήστος Καπούτσης
