Η Ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού αποτελεί ένα εφαλτήριο για διάλογο ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας. Αποτυπώνει την διαρκή προσπάθεια χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι έχουν χάσει το φώς τους ή έχουν προβλήματα όρασης, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Οι αναφορές στα θέματα τυφλότητας συχνά στρέφονται στις δυσκολίες προσβασιμότητας και την διαβίωση σε μια μη φιλική πόλη. Την ίδια στιγμή όμως υπάρχουν και πολλά παραδείγματα για την δύναμη των συμπολιτών μας με “λευκό μπαστούνι” όπως καταδεικνύεται σε τρείς συνομιλίες που μεταδόθηκαν στην εκπομπή του Αθήνα 9.84, “Μια ημέρα στην Αθήνα“. (15/10/20)
Η δύναμη των ανθρώπων με το λευκό μπαστούνι
“Στα 45 χρόνια μου έχασα το φως μου και τώρα είμαι 57 ετών. Αλλά δεν θέλω να αναφέρω ότι “έχω χάσει το φως μου”, αλλά την όραση μου. Διότι την αντίληψή μου την έχω. Την δύναμη την έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του, το θέμα είναι να την βγάλει προς τα έξω” λέει ο κ. Χρήστος Κορομηλάς. Είναι δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στα 5 χιλιόμετρα κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης και παράλληλα φοιτητής στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα του πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του ΔΣ του “Φάρου Τυφλών”.
“Δεν μπορείς να κερδίσεις τίποτα αν δεν δώσεις τη μάχη σου και επίσης δεν κερδίζεις τίποτα μόνο γκρινιάζοντας. Δεν οδηγεί πουθενά. Όσον αφορά την κολύμβηση, βεβαίως κολυμπώ μαζί με ένα συνοδό, οποίος είναι και προπονητής μου, ο κ.Γιώργος Γκούντας. Μας ενώνει ένα λάστιχο. Ο προπονητής είναι αυτός που μου δίνει την πορεία καθώς και οι δύο φοράμε ζώνη που μας ενώνει με το λάστιχο” λέει και σημειώνει ότι μαζί με τον προπονητή του έχουν λάβει μέρος σε κλασσικό μαραθώνιο των 42 χιλμ αλλά και αγώνες τριάθλου με κολύμβηση, ποδήλατο και τρέξιμο.
Προσθέτει όμως και μια ιδιαίτερη λεπτομέρεια ενδεικτική του ήθους και της φιλοσοφίας που διέπει την προσπάθειά τους. “Στους παγκόσμιους αγώνες κολύμβησης στο Μεξικό όπου μετείχαν άνθρωποι και με κινητικά προβλήματα, μαζί με τον προπονητή μου είπαμε ότι εαν τερματίσουμε ή διακριθούμε δεν θα τρέξουμε βγαίνοντας από το νερό. Θα πάρουμε αγκαλιά ένα συναθλητή με κινητικό πρόβλημα και θα προχωρήσουμε μαζί.
Μέλος του Σωματείου “Ιωνάς τμήμα Θεραπευτικής αγωγής ΑμεΑ” ο κ. Κορομηλάς εκπροσωπεί επίσης τον Φάρο Τυφλών στον Σύλλογο των Σκύλων Οδηγών.
Η ζωή με άλλα μάτια
“Στην παγκόσμια ημέρα λευκού μπαστουνιού, πρέπει να αποτυπώνεται η καθημερινή προσπάθεια του καθενός” λέει ο κ. Βαγγέλης Αυγουλάς. Ήταν πριν από 15 χρόνια όταν ως αριστούχος σημαιοφόρος Λυκείου στο Ίλιον μίλησε για πρώτη φορά στην εκπομπή του “Αθήνα 9.84”. Στο πέρασμα του χρόνου, εισήχθη στο πανεπιστήμιο, τελείωσε την Νομική Αθηνών, μετείχε στα κοινά ως αιρετός αντιδήμαρχος στην πόλη του, άσκησε και ασκεί την δικηγορία και επί τρία έτη ήταν πρόεδρος στον Οίκο Ναύτου. Παράλληλα έχει δώσει “μάχες” για τα αυτονόητα, αλλά όχι τόσο “απλά” δυστυχώς, θέματα της καθημερινότητας.
“Επί τόσα χρόνια λέμε τα ίδια, με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια , με τα τραπεζοκαθίσματα να έχουν απλωθεί άναρχα αρκετές φορές και εμείς να προσπαθούμε να τα αποφεύγουμε όσο μπορούμε. Είναι μεγάλο θέμα να κάνεις μία προσπάθεια – όπως εγώ αλλά και πολλοί άλλοι- να σπουδάζεις, να χρησιμοποιούμε τις νέες τεχνολογίες, να μαθαίνουμε πράγματα, να μαθαίνουμε ξένες γλώσσες και να μην μπορούμε να έχουμε τις ισότιμες ευκαιρίες που ζητάμε. Να έχουμε λίγο λιγότερα εμπόδια στην καθημερινότητά μας για να δείξουμε τι αξίζουμε. Δεν θέλουμε κάτι χαριστικό” αναφέρει ο κ.Αυγουλάς και σημειώνει ότι το οικογενειακό και το φιλικό περιβάλλον αποτελεί ένα παράγοντα βοήθειας και παίζει μεγάλο ρόλο στην ανάδειξη οποιουδήποτε ανθρώπου με αναπηρία, όπως πχ οι παραολυμπιονίκες.
“Δεν υπάρχει οργανωμένη αντιμετώπιση των ανθρώπων με αναπηρία, αλλά δεν υπάρχει και οργάνωση ούτε για το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον αυτών των ατόμων, όπως εγώ καθώς έτυχε να γεννηθώ τυφλός. Για παράδειγμα θα έπρεπε να έχουμε και στην Ελλάδα τον οργανωμένο θεσμό της πρώιμης παρέμβασης, όπως συμβαίνει διεθνώς. Τι σημαίνει αυτό; Μία ομάδα επιστημόνων , ανάλογα με την αναπηρία που έχει το κάθε παιδί, πηγαίνει και
“αγκαλιάζει” την οικογένεια, την ενημερώνει πως θα μεγαλώσει αυτό το παιδί, πως θα βελτιώσει την καθημερινότητά του”.
Μέσω της κοινωνικής διαδραστικής πύλης ενημέρωσης “Μέ άλλα μάτια” ο κ.Αυγουλάς σημειώνει ότι γίνεται μια προσπάθεια ενημέρωσης για το πώς μπορεί κανείς να αξιοποιήσει την σύγχρονη τεχνολογία πχ για την άυλη συνταγογράφηση, το e-banking, η το γνήσιο της υπογραφής μέσα από το gov.gr. Το προσεχές διάστημα αναμένεται να ξεκινήσει επίσης μία δράση μαζί με τον Δήμο Αθηναίων και την κοινωνική υπηρεσία για την υποστήριξη των ανθρώπων με αναπηρία.
Δάσκαλος εστί φως
Μετά από δεκαετίες εργασίας στην εκπαίδευση ,συνταξιούχος σήμερα ο κ.Αλέξης Γκλίνος παρακολουθεί με καμάρι την πορεία των μαθητών του που αξιοποιήσαν τις δυνάμεις τους και έκαναν κάποια όνειρά τους πραγματικότητα. Ένα “λιθαράκι” στην πορεία αυτή , είχε βάλει και ο δάσκαλός τους. Στο ειδικό σχολείο ένταξης παιδιών με προβλήματα όρασης, η διδασκαλία γίνεται παράληλλα στην τάξη για όλα τα παιδιά. Η διαφορά είναι ότι υπάρχουν συγχρόνως δύο δάσκαλοι και ο κ. Γκλίνος είχε ως στόχο οι μαθητές του να παρακολουθούν το μάθημα εξ ίσου αποδοτικά όσο και τα άλλα παιδιά της τάξης.
“Εργάστηκα για 31 χρόνια , στο 35ο Δημοτικό σχολείο στον Πειραιά. Είμαστε λάτρεις του προγράμματος ένταξης ατόμων με προβλήματα όρασης. Οι μαθητές, τα παιδιά ήταν όλα ίσα και ισάξια μέλη της σχολικής κοινότητας. Πλέον απολαμβάνουμε τους καρπούς αυτής της ένταξης και τα παιδιά μας είναι υγιή και παραγωγικά μέλη της κοινωνίας. Καμαρώνουμε για παιδιά που έχουν γίνει δικηγόροι, λαογράφοι, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, τυφλοί γλύπτες, οργανοπαίκτες” λέει και αναφέρει ονομαστικά τα “παιδιά του” : κάποιο γράφει στίχους και μουσική, άλλο κάνει μεταπτυχιακό για το ηλεκτρονικό έγκλημα. Για κάθε παιδί, ένα χαμόγελο.
Όπως λέει ο κ.Αλ.Γκλίνος “Δάσκαλος εστί φως. Ο καθοδηγητής, αυτός που ανοίγει τους δρόμους και διδάσκει το παιδί και αγωγή και μάθηση”
Γ.Αποστολίδης
