18 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονείται ο Παύλος Φύσσας 35 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής έρχονται αντιμέτωπα με σωρεία κατηγοριών, μεταξύ των οποίων για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Η δίκη αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων ετών.
Η αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρου πολιτικής αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, παρόλη τη νομική δομή της, εκδίδεται σε βιβλίο με τίτλο «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους» (εκδόσεις Αντίποδες) ανάγνωσμα για όλους.
Μια ομάδα καλλιτεχνών βλέπει κάτι περισσότερο από νομικούς όρους και αποφασίζει το «ανέβασμα» του βιβλίου στον φιλόξενο χώρο του Τριανόν. Ο Γεράσιμος Γεννατάς, αφηγητής του βιβλίου στην παράσταση, μίλησε στον Αθήνα 9.84 για το κείμενο, τη ζωντανή αποτύπωση και την ίδια τη ζωή. Μια συνέντευξη που τελειώνει με ένα ερώτημα, όπως άλλωστε κάθε καλλιτεχνική πράξη.
Απο τη Βάσια Μπακετέα
Β.Μ. Ένα «ψυχρό νομικό κείμενο» γίνεται η δραματουργική βάση για την παράσταση. Πως ο δικανικός λόγος μετατρέπεται σε θεατρική πράξη;
Γ.Γ. Εμείς αυτό που κάνουμε είναι μια προσπάθεια σκηνικής ανάγνωσης. Είμαι έτσι περιφραστικός γιατί πραγματικά δεν μπορώ να το ορίσω ακριβώς, καθότι δεν είναι ούτε ακριβώς θεατρικό αναλόγιο, αλλά έχει κάποια ελάχιστη σκηνική δράση. Παρόλαυτά είναι αμιγώς το κείμενο. Δηλαδή εγώ έχω το κείμενο στα χέρια μου και το διαβάζω. Διαβάζω το κείμενο και αυτό έχει και μια ευκολία, έχει και μια δυσκολία. Γιατί το θέμα είναι ο πρωταγωνιστής. Το θέμα είναι να ακουστεί το κείμενο. Όλη η δική μας η προσπάθεια, η δική μου και των μουσικών, εστιάζεταιι στο ότι κάνουμε να είναι υπηρεσίες ώστε να πάει το κείμενο να ακουμπήσει πιο εύκολα, πιο ουσιαστικά, πιο βαθιά στη σκέψη των θεατών.
Β.Μ. Αυτό το κείμενο έχει περιγραφές της δράσης της Χρυσής Αυγής, από τότε που ιδρύθηκε; Δηλαδή περιγράφονται και άλλα γεγονότα πέραν της δολοφονία της Πάυλου Φύσσα;
Γ.Γ. Βεβαίως. Είναι η αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη και έχει να κάνει με όλο το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε η δίκη, και αφορούσε σύμφωνα με το κατηγορητήριο τα τρία κακουργήματα για τα οποία κατηγορούντο, δηλαδή την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, την επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη σύσταση της εγκληματικής οργάνωσης. Οπότε η αγόρευση της πολιτικής αγωγής έχει να κάνει με όλο αυτό το ιστορικό.
Το κίνητρο, το οποίο ήταν ιδέα του μουσικού Παύλου Κατσιβέλη, για να γίνει όλο αυτό το γεγονός, ήταν ότι ενώ έχουμε να κάνουμε με ένα κείμενο το οποίο είναι πολύ αυστηρά δομημένο, πολύ ταξινομημένο, είναι ένα κείμενο το οποίο «κατασκευάστηκε» με βάση την επιστήμη της νομικής, είναι ένα επιστημονικό κείμενο, ένα «κατασκεύασμα» με πολύ ακριβείς κανόνες, την ίδια στιγμή αυτό το αυστηρό «κατασκεύασμα», έχει μέσα στην αγκαλιά του πάρα πολύ ποίηση. Και αυτό μας κάνει από την μεριά τη δική μας να αναρωτηθούμε μήπως τελικά και η ποίηση είναι μια αυστηρά δομημένη κατασκευή στο χαρτί, με κανόνες δικούς της που όμως έχει στην αγκαλιά της ένα κομμάτι από την ζωή μας. Και αυτό μας γοήτευε.
Β.Μ. Μα είναι ένα από τα πιο γοητευτικά κομμάτια της προσπάθεια σας, που δεν θέλετε να την πείτε παράσταση. Και ακόμη κατά τη γνώμη μου ότι εκθέτεται όλα τα στοιχεία που ακούστηκαν στο δικαστήριο με έναν καλλιτεχνικό τρόπο στο ευρύ κοινό που πιθανόν δεν έχει πρόσβαση σε αυτά.
Γ.Γ. Δυστυχώς ναι. Δεν μπορούσαμε να «απολαύσουμε» live , όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια για τα πάντα, τη δίκη αυτή. Παρότι στο παρελθόν «απολαύσαμε» live διάφορες άλλες δίκες της μεταπολίτευσης, «απολαμβάνουμε» live πάρα πολλούς πολέμους, «απολαμβάνουμε» live πάρα πολλά «ευτελή» πράγματα για την ζωή μας. Παρολαυτά κάποιοι μπορούσαν να πληροφορηθούν κάποιες πληροφορίες. Αλλά μερικές φορές η ζωντανή αποτύπωση έχει και αυτή τα οφέλη της, που εμείς δεν τα είχαμε στη δίκη αυτή.
Β.Μ. «Το κοινό όπως και οι δικαστές καλούνται να αποφασίσουν με ποιους είναι» Αυτό σημαίνει ότι έτσι όπως έχετε στήσει την παράσταση αφήνεται ένα περιθώριο στο κοινό, να επιλέξει τι;
Γ.Γ. Με όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο και στην χώρα μας πρέπει να αναρωτηθούμε σαν ανθρώπινα πλάσματα. Η κοινωνία είναι ένα οργανισμός ζωντανός. Ο τρόπος με τον οποίο ζει η κοινωνία δηλώνει με έναν τρόπο αν είναι υγιής αυτός ο οργανισμός ή αν νοσεί. Ο καθένας από μας λοιπόν ας αναρωτηθεί: αυτή η ζωή που κάνουμε είναι ωραία; Αξίζει σε ανθρώπινα πλάσματα αυτή η ζωή που κάνουμε; Είναι μια ερώτηση που ας την απαντήσουμε επιτέλους. Δηλαδή μας αρέσει αυτό που ζούμε; Να έχουμε διαρκώς προβλήματα, να έχουμε διαρκώς κάποιους που μας λένε ότι κάτι συμβαίνει κάτι θα πάθουμε, να μην μπορούμε να ζήσουμε, να μην μπορούμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας, να μην έχουμε στον ήλιο μοίρα. Να μην έχουμε ησυχία, να μην έχουμε γαλήνη, να μην έχουμε χαρά. Και δεν μιλάω για τον κορονοϊο. Γιατί αυτό είναι ένα πολύ ωραίο φρούτο το οποίο δεν θα φύγει. Και δυστυχώς είναι αληθινό. Και κακό φρούτο. Αλλά δεν θα φύγει θα είναι εδώ.
Μας αρέσει η ζωή που κάνουμε; Ας απαντήσουμε. Γιατί αν απαντήσουμε σε αυτό, σημαίνει ότι ίσως αρχίσουμε να ζούμε με έναν τρόπο, που μπορεί να μας οδηγήσει κάπου. Αλλιώς θα είμαστε σε αυτό που επιλέγουμε να είμαστε. Μια οποιαδήποτε καλλιτεχνική πράξη δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο εκτός από αυτό: να αφήσει τους ανθρώπους εκτεθειμένους με τον εαυτό τους να σκεφτούν. Είναι και μια ωραία ευκαιρία να αναρωτηθούμε όλοι μας, και εμείς: χρειαζόμαστε την Τέχνη;
Πληροφορίες
«Με τις μέλισσες ή με τους λύκους»
Συντελεστές:
Ερμηνεία: Γεράσιμος Γεννατάς
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης, Γιώργος Χανός
Σκηνοθετική επιμέλεια: Δανάη Λιοδάκη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Νικόλας Κανάβαρης
Δραματουργική επεξεργασία: Λυδία Λιοδάκη, Δανάη Λιοδάκη
Φωτογραφίες: Μαριάννα Στεφανίτση
Διεύθυνση παραγωγής: Φοίβος Πετρόπουλος
Σχεδίαση αφίσας: Πέτρος Βούλγαρης
Εισιτήριο 5€
Προπώληση στα ταμεία του Τριανόν και στο viva.gr
19, 20, 21 & 22 Σεπτεμβρίου στις 21:00
Τριανόν, Κοδρικτόνως 21, Αθήνα
Τηλ: 210-8215469
