Ένας τόπος μετέωρος ανάμεσα σε ένα συντηρητικό και ασφυκτικό παρελθόν και έναν αβέβαιο εκσυγχρονισμό.
Σε ένα χωριό του Ομάν της Αραβικής Χερσονήσου, τρεις αδελφές τη δεκαετία του 1980 βρίσκονται αντιμέτωπες με το μέλλον τους. Η πρώτη, αφοσιωμένη στη ραπτική, παντρεύεται τον άντρα που της διαλέγουν, αν και είναι κρυφά ερωτευμένη με άλλον. Η δεύτερη, παθιασμένη με τα βιβλία, δέχεται το προξενιό με έναν ευγενικό ζωγράφο αλόγων. Η τρίτη και πιο όμορφη μένει πιστή στον παιδικό της έρωτα που περιμένει να επιστρέψει κάποια στιγμή από τον Καναδά.
Οι αφηγήσεις των πρωταγωνιστών διαπλέκονται και συγχωνεύονται στον χρόνο. Η παράδοση και τα έθιμα, οι εξορκισμοί και το δουλεμπόριο από το όχι και μακρινό παρελθόν συναλλάσσονται με τη σύγχρονη εποχή και την όποια πρόοδο. Τα πλινθόκτιστα σπίτια δίνουν τη θέση τους σε τσιμεντένια, όμως η ανθρώπινη φύση θα παραμείνει αναλλοίωτη. Οι συμβιβασμοί, οι ανεκπλήρωτοι έρωτες και τα χαμένα όνειρα θα διατηρούνται αιώνια και η Σελήνη πάντα θα ματώνει.
Γραμμένο το 2010, το δεύτερο μυθιστόρημα της συγγραφέως και ακαδημαϊκού Τζόχα Αλχάρθι κατέκτησε το Διεθνές βραβείο Booker με τη μετάφραση του στα αγγλικά το 2019, νίκη σημαντική για γυναίκα από την αραβική λογοτεχνία, γνωρίζοντάς μας συνάμα έναν πολιτισμό τόσο μακρινό και τόσο κοντινό.
«Η γυναίκα τον κοίταξε ίσια στα μάτια. Η αναμφισβήτητη ομορφιά και τα λαμπερά μεγάλα μάτια της τον αναστάτωσαν. Το διεισδυτικό της άρωμα και η σχεδόν μηδενική απόσταση ανάμεσά τους τον τάραξαν κι άλλο. Τα λόγια της όμως του στέρησαν όποια δύναμη του είχε απομείνει.
-Είμαι η Νατζίγια και με φωνάζουν Κάμαρ (Σελήνη). Εσένα θέλω». «Η Μάγια θεωρούσε τη σιωπή το σπουδαιότερο πράγμα που μπορούσε να τύχει στους ανθρώπους. Όταν παρέμενες αμίλητος και σιωπηλός, άκουγες καλύτερα ό,τι είχαν να σου πουν οι άλλοι. Όταν η Μάγια βαριόταν τις κουβέντες τους, άκουγε τον εαυτό της μέσα από τη σιωπή της. Όταν δεν έλεγε τίποτα, τίποτα δεν της προκαλούσε πόνο. Πολλές φορές δεν είχε τίποτα να πει, κι άλλες πάλι είχε, μα δεν επιθυμούσε να μιλήσει κι αυτό ήταν αρκετό».
Το βραβευμένο μυθιστόρημα της Τζόχα Αλχάρθι «Οι κόρες της Σελήνης» κυκλοφορεί σε μετάφραση Ελένης Καπετανάκη από τη σειρά Aldina των εκδόσεων Gutenberg.
Κώστας Μοστράτος
