Του Βασίλη Πάικου
Έτσι που λέτε με την Novartis. Παραδέχτηκε τις λαμογιές της και με τη βούλα. Και ζήτησε συμβιβασμό από τις αμερικανικές αρχές, από την αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς συγκεκριμένα, προκειμένου να μην φτάσει η υπόθεση στα δικαστήρια. Αυτό ακριβώς σημαίνει «εξωδικαστικός συμβιβασμός». Ο οποίος συμβιβασμός της στοίχισε 345 εκατομμύρια παρακαλώ. Πολύ λιγότερα, φαντάζομαι, από κείνα που έβαλε στην τσέπη με τα κόλπα της. Εκ των οποίων 345 εκατομμυρίων τα 310 (!) αναφέρονται στις έκνομες δραστηριότητές της στην Ελλάδα. Με χρονικό πεδίο δράσης το διάστημα 2012-2015, την εποχή Σαμαρά, για να μην ξεχνιόμαστε. Παρ’ όλ’ αυτά τα 345 εκατομμύρια πάνε στο αμερικανικό δημόσιο, όχι εδώ, στο τόπο του εγκλήματος. Για μας εδώ, αν ποτέ θα ζητήσουμε ν’ αποζημιωθούμε έναντι της τερατώδους ζημίας που υπέστημεν από την αμαρτωλή φαρμακοβιομηχανία, τι να σας πω, δεν ξέρω. Θα δείξει…
Για την ώρα, δεν φτάνει που, απ’ ό, τι φαίνεται δεν διεκδικούμε το παραμικρό, δεν φτάνει που και η περί την Novartis δικαστική έρευνα μάλλον καρκινοβατεί, αλλά κλείνουμε όπως-όπως και τις εργασίες της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής. Η οποία υποτίθεται πως διερευνά τα περί «σκευωρίας» προς εμπλοκή στην υπόθεση πολιτικών προσώπων. Της Προανακριτικής η οποία εν αμαρτίαις και παρανομίαις ξεκίνησε, έτσι λειτούργησε και κάπως έτσι, εν αμαρτίαις και παρανομίαις, ολοκληρώνει τώρα το θεάρεστο έργο της. Αλλά, εδώ που τα λέμε, ποια σκευωρία παιδιά. Εδώ η ίδια η Novartis παραδέχτηκε και προσυπέγραψε, δια του συμβιβασμού, το σκάνδαλο. Θα μπορούσε βεβαίως να είχαμε να κάνουμε και με σκάνδαλο και με σκευωρία. Αν ήταν οι πολιτικοί αντίπαλοι της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛΛ (των κομμάτων των οποίων στελέχη εγκαλούνται), αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα, είχε στήσει την υπόθεση. Εφευρίσκοντας κάποια ονόματα πολιτικών του αντιπάλων και τάβγαζε στη σέντρα. Όμως ήταν η εισαγγελία που απέστειλε τον σχετικό φάκελο, με τα συγκεκριμένα ονόματα φαρδιά-πλατειά, στη Βουλή. Και η τότε κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπερψήφισε απλώς την δικαστική διερεύνηση. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και είναι πραγματικά περίεργο (και μάλλον ύποπτο…) που, αυτό το τελευταίο, προσποιούνται όλοι πως το ξεχνούν…
Τώρα, και μετά τις επί του εξωδικαστικού συμβιβασμού αμερικανικές εξελίξεις, η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛΛ πανηγυρίζουν ότι δεν αναφέρεται εκεί, λέει, η εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Λες και υπήρχε ποτέ περίπτωση να αναφέρουν οπουδήποτε οι αμερικανοί ονομαστικά τυχόν εμπλεκομένους έλληνες πολιτικούς. Όμως η απόφαση της λόγω συμβιβασμού παύσης δίωξης που κοινοποιήθηκε από το περιφερειακό Δικαστήριο του Νιου Τζέρσεϊ, και που βασίστηκε σε διατάξεις του νόμου περί «χρηματισμού ξένων κρατικών αξιωματούχων», αναφέρει ρητά πως «…Η Εταιρεία προέτρεψε αλλοδαπούς (έλληνες εν προκειμένω ) αξιωματούχους να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους προς αρχές και υπηρεσίες … ώστε να βοηθηθεί η Novartis Hellas στην απόκτηση και διατήρηση επιχειρηματικού οφέλους κατά την άσκηση της επιχειρηματικής της δραστηριότητας…». Και όπως είναι τοις πάσι γνωστό, η μόνη απόφαση που λαμβάνει μια Κυβέρνηση προκειμένου να επηρεάσει, είναι ο καθορισμός της πολιτικής για το φάρμακο και η τιμολόγησή του…
Και για να μην τρελαθούμε εντελώς, και να μην ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε από το αλφάβητο, όταν μιλάμε για «κρατικούς αξιωματούχους» εννοούμε από τον Πρωθυπουργό, τους Υπουργούς και τους Γενικούς Γραμματείς, ως τους διευθυντές και τους τμηματάρχες των Υπουργείων, τους δυναμένους «να ασκήσουν επιρροή». Ουδείς απολύτως εξαιρείται. Και πάντως γιατροί οι οποίοι ενδεχομένως χρηματίστηκαν από την Novartis, κρατικοί αξιωματούχοι δεν είναι, με τίποτα. Εκτός πια κι αν αποφασίσουμε, ξαφνικά σ’ αυτό τον τόπο, να ξεφτιλίσουμε στην εντέλεια την κοινή λογική…
