O Κώστας Κινδύνης, γεννημένος στην Ιταλία, στο Μιλάνο, το 1932, ήρθε στην Ελλάδα δύο ετών. Γόνος εύπορης οικογένειας, κάτι που μαζί με το παρουσιαστικό του και την γενικότερη στάση του ίσως να συντέλεσαν στον χαρακτηρισμό από αρκετούς ότι επρόκειτο για ένα αριστοκράτη στιχουργό και ποιητή.
Συνεργάστηκε με τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Γιάννη Σπανό, τον Μίμη Πλέσσα, τον Χρήστο Νικολόπουλο και αρκετούς ακόμα.
Έγραψε ποιητικές συλλογές και περίπου 120 τραγούδια. Λαϊκά κατά βάση με πλέον γνωστά το «Να ‘χα τη δύναμη» και «Μια φορά μονάχα φτάνει» που τραγούδησε το 1968, το «Εδώ τελειώνει ο ουρανός» το «Ήταν τα λόγια σου φωτιά» και η «Ελένη του Μάη». Οι σχετικά νεότεροι τον γνώρισαν μέσα από μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, με μουσική του Σταύρου Κουγιουμτζή, το «Κόκκινο φουστάνι» το 1993.
Αν θελήσουμε να ψάξουμε τις συγγένειες που είχε ο τρόπος γραφής του θα φτάναμε στον Νίκο Γκάτσο με τον οποίο και διατηρούσε φιλική σχέση.
Όμως το πραγματικά σπουδαίο τραγούδι που άφησε παρακαταθήκη ο Κώστας Κινδύνης, ηχογραφήθηκε το 1972, σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και ερμηνεία από τον Νίκο Ξυλούρη. Ήταν το «Πώς να σωπάσω».
Μία από τις ευτυχέστερες στιγμές της δεκαετίας του 70 στην ελληνική δισκογραφία, με τρεις δημιουργούς να καταφέρνουν να πατήσουν τις προσωπικές τους κορυφές σε ένα τραγούδι.
Πέθανε τον Μάρτιο του 1998, σε ηλικία 66 ετών.
