O δίσκος «Το απέναντι μπαλκόνι της Ελένης Βιτάλη ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις έχουμε ζήσει στην ελληνική δισκογραφία τις τελευταίες δεκαετίες.
Κατ’αρχάς, λίγοι γνώριζαν μέχρι τότε πως η Βιτάλη έγραφε δικά της τραγούδια, μόνο κοντινοί της άνθρωποι το ήξεραν. Όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, η ίδια στεκόταν με μία αμηχανία μπροστά στα δικά της τραγούδια, δεν τα θεωρούσε κάτι ιδιαίτερο. Έπειτα από παρότρυνση του ηχολήπτη Γρηγόρη Τακισιάν, πήγε τα τραγούδια της στον Γιάννη Σπάθα ο οποίος ενθουσιάστηκε, έκλεισε στούντιο για την ηχογράφηση και ανέλαβε ο ίδιος τις –πραγματικά υποδειγματικές- ενορχηστρώσεις. Ο δίσκος περιέχει τραγούδια που γράφτηκαν σε διάστημα 20 ολόκληρων χρόνων, με πρώτο την «Κιβωτό» που έγραψε μόλις γέννησε τον γιο της.
Όμως οι εκπλήξεις δεν εξαντλούνται εδώ. Δεν ήταν μόνο το γεγονός πως μία από τις σπουδαιότερες ελληνίδες ερμηνεύτριες έγραφε δικά της τραγούδια, αλλά το ότι κατάφερε να δημιουργήσει έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της δεκαετίας του 80. Δεν εξαιρείς κανένα τραγούδι, με τις «Μοναχικές γιαγιάδες» και κυρίως το «Ένα χειμωνιάτικο πρωί» να κερδίζουν την μερίδα του λέοντος στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις.
Σπουδαία στιχουργική, δυνατές μελωδίες, βαθύ αίσθημα, μία αλήθεια που σε χτυπούσε και σε ζάλιζε.
Η ίδια έχει πει πως αν μετανοιώνει για κάποιο από εκείνα τα δέκα τραγούδια, είναι το «Εγώ τραγούδαγα.
«Είναι ένα τραγούδι γραμμένο εν θερμώ, σε κάποια πολύ άσχημη στιγμή της ζωής μου. Ήθελα να ταπεινωθώ, να κακοποιήσω τον εαυτό μου. Όταν μου το ζητάνε στις ζωντανές εμφανίσεις μου προσπαθώ να το αποφύγω».
Ακολούθησαν δύο ακόμη δίσκοι με δικά της τραγούδια, το 1994 το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ και το 2008 το «Επτά και να προσέχεις»
Έχει γράψει συνολικά μόνο 35 τραγούδια (στίχο και μουσική), τα έχει ερμηνεύσει όλα η ίδια εκτός από δύο που τα τραγούδησε παρέα με τον Γιώργο Νταλάρα.
