Το «Φράγμα» ο δίσκος με τις μουσικές του Δήμου Μούτση και τους στίχους του Κώστα Τριπολίτη, κυκλοφόρησε το 1981. Πρόκειται για τον δίσκο που σηματοδοτεί την δεύτερη περίοδο του συνθέτη, εκείνη του ερμηνευτή των τραγουδιών του, τραγουδιών περισσότερο δυτικότροπων- μπαλλάντες και ηλεκτρικά τραγούδια. Είχαν προηγηθεί δέκα πέντε ιδιαίτερα παραγωγικά χρόνια όπου ο Μούτσης έγραψε ορισμένα από τα σπουδαιότερα λαϊκά τραγούδια μας με λόγια κυρίως του Νίκου Γκάτσου και του Μάνου Ελευθερίου.
Στο «Φράγμα» δεν ήταν εκ των προτέρων αποφασισμένο να τραγουδήσει τα τραγούδια ο Μούτσης, προέκυψε έπειτα από παραίνεση του Τριπολίτη και του Αλέκου Πατσιφά, τότε ιδιοκτήτη της δισκογραφικής «LYRA»
Το ζεϊμπέκικο «Δε λες κουβέντα» ανατέθηκε στην Σωτηρία Μπέλλου.
Από μαρτυρίες του Δήμου Μούτση προκύπτει πως έχουμε να κάνουμε με άλλη μία από τις αρκετές ιστορίες του ελληνικού τραγουδιού, όπου ο ερμηνευτής τραγούδησε με μισή καρδιά (αλλά ευτυχώς με ολόκληρη ψυχή) ένα τραγούδι με το οποίο δεν είχε ταυτιστεί. Διαφωνούσε είτε με την αισθητική του είτε ακόμη και με τους στίχους του.
Μόλις μπήκε η Μπέλλου στο στούντιο να τραγουδήσει ήξερε πως υπάρχαν μόνο τα κουπλέ –το δικό της μέρος δηλαδή- και αγνοούσε πως υπήρχε κι ένα ρεφρέν το οποίο θα τραγουδούσε ο συνθέτης.
Ολοκλήρωσε την ηχογράφηση, έμειναν όλοι ικανοποιημένοι και έφυγε.
Πέντε μέρες αργότερα –ποιος ξέρει τι προέκυψε- πήγε ξαφνικά στο σπίτι του Μούτση στα Ιλίσια έξαλη:
«Τι με έβαλες ρε συ να πω αυτό το κωλοτράγουδο; Όλο όχι και όχι είναι. Δε λες κουβέντα, δεν πας πουθενά, δεν κάνεις τίποτα! Τι διάολο δηλαδή, χάθηκε να λέει και κάπου πως παρ΄όλα αυτά σ’ αγαπάω;»
Δεν αρκέστηκε όμως μόνο σε αυτό η Μπέλλου. Την επομένη έστειλε εξώδικο στην εταιρία όπου απαγόρευε την κυκλοφορία του τραγουδιού.
Όταν ο Μούτσης της έστειλε την ηχογράφηση με το τραγούδι ολοκληρωμένο, άλλαξε γνώμη, συγκινήθηκε, του ζήτησε συγγνώμη, και τον ευχαρίστησε για το ακριβό δώρο που της είχε κάνει.
