Ο εμβληματικότερος ορχηστρικός δίσκος της ελληνικής δισκογραφίας ηχογραφήθηκε στην Νέα Υόρκη τον Απρίλιο του 1965, τα θέματά του όμως είχαν γραφτεί από τον Μάνο Χατζιδάκι τρία χρόνια πριν στο Παρίσι. «Δέκα τραδούδια για ορχήστρα στο ίδιο κλίμα» όπως τα χαρακτηρίζει ο Χατζιδάκις. Η παραγωγή ήταν του Κουίνσι Τζόουνς και έμελε να είναι όχι μόνο ο δημοφιλέστερος δίσκος στην κατηγορία του αλλά τον συναντούμε ακόμη και σήμερα σε ψηλές θέσεις στις λίστες των πωλήσεων.
Από κανένα ορχηστρικό θέμα δεν προκύπτει ο γενικός τίτλος του δίσκου. Την ιστορία της «βάφτισης» την έχει αφηγηθεί ο ίδιος ο συνθέτης. Βρισκόταν μια Κυριακή απόγευμα του 1963, σε μία παρέλαση στην 5η Λεωφόρο, παρατήρησε μια γυναίκα να περπατάει μόνη της, σκυφτή με μία «απελπισμένη αδιαφορία» για ό,τι συνέβαινε γύρω της. Την ακολούθησε μέχρι που την έχασε έξω από ένα βιβλιοπωλείο. Κοίταξε για λίγο την βιτρίνα, πριν συνεχίσει τον δρόμο του, και είδε ένα βιβλίο για τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλό του. Τις επόμενες μέρες μπλέκονταν συνέχεια στο μυαλό του η εικόνα της άγνωστης γυναίκας με το χαμόγελο της Μόνα Λίζα. Τότε αποφάσισε το πώς θα λέγεται ο δίσκος.
Στην αρχική του έκδοση ο δίσκος περιείχε δώδεκα θέματα, αλλά στην ελληνική του έκδοση αφαιρέθηκαν δύο. Οι τίτλοι τους ήταν «Ο στρατιώτης» και «Οι αθλητές».
Το 1986 έγραψε ο ίδιος ο Χατζιδάκις στίχους για τα θέμα «Χορός με την σκιά μου» και «Προσωπογραφία της μητέρας μου και τα τραγούδια ερμήνευσε η Δήμητρα Γαλάνη.
Βέβαια ανάμεσα στα δέκα ορχηστρικά υπήρχε και το «Η παρθένα της γειτονιάς μου» για το οποίο ο Χατζιδάκις έγραψε δύο διαφορετικές εκδοχές στίχων με γνωστότερη το «Μες σ΄αυτή την βάρκα» που τραγούδησε η Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία Μανταλένα.
Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει από ένα μικρό κείμενο για κάθε ένα από τα θέματα αναφέροντας τόσο την έμπνευσή του όσο και τι θα μπορούσαν να έλεγαν αν είχαν λογια.
Πρόκειται στην ουσία για δέκα μικρούς μονολόγους μιας γυναίκας έρημης μέσα σε μία μεγάλη πόλη.
