Tην απόφαση να αποχωρήσει από τη δράση σε ηλικία 29 ετών πήρε ο Λυκούργος Τσάκωνας. Ο Έλληνας πρωταθλητής του στίβου στα 100 και 200 μέτρα ανακοίνωσε -μέσω social media- πως αποσύρεται, ευχαριστώντας παράλληλα όλους όσοι τον βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια.
Η καλύτερη επίδοσή του στα 200 μέτρα ήταν 20.09, η οποία επετεύχθη στο Diamond League της Ρώμης στις 4 Ιουνίου 2015. Ήταν πρώτος στους Μεσογειακούς Αγώνες το 2013 στα 200 μέτρα και 7ος τόσο στο Πανευρωπαϊκό στη Βαρκελώνη το 2010 (20.90) όσο και στο πανευρωπαϊκό της Ζυρίχης το 2014 (20.53).
Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2015 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, όπου είχε τον 11ο καλύτερο χρόνο με 20.22. Το 2017 κατέκτησε την τρίτη θέση στο 200αρι του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ομάδων που έγινε στη Λιλ της Γαλλίας.
H ανακοίνωση:
Θέλω με αυτό να επικοινωνήσω ότι δεν θα αγωνιστώ ξανά…
Δυστυχώς δεν κατάφερα να κάνω ούτε τα μισά από όσα μπορούσα… όμως δεν με πειράζει και τόσο, γιατί είμαι ευγνώμων για ότι έζησα .
Είμαι ευγνώμων αν έστω και ένα παιδί με θαύμασε ή με θεώρησε πρότυπο του.
Είμαι ευγνώμων αν έστω και ένας άνθρωπος ένιωσε υπερήφανος με κάποια επιτυχία μου ή που απογοητεύτηκε από κάποια αποτυχία μου.
Είμαι ευγνώμων εάν έστω και ένας καρδιοχτύπησε μαζί μου σε κάποιο αγώνα.
Είμαι ευγνώμων που ένιωσα την ευθύνη να κουβαλήσω το εθνόσημο στο στήθος μου.
Είχα τη χαρά να ζήσω πολλά και έντονα συναισθήματα… Διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας μου και έγινα πιο δυνατός άνθρωπος.
Είμαι υπερήφανος για της επιλογές που έκανα, καθώς επίσης και για τις επιλογές που δεν έκανα.
Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Παναγιωτόπουλο που με έμαθε να είμαι νικητής.
Έχω επίσης την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Κύριο Άρη Βισκαδουράκη που με αγκάλιασε σαν παιδί του, και που μου έδειξε ότι υπάρχουν άνθρωποι στις μέρες μας καθαροί σαν το διαμάντι.
Επίσης θέλω να πω ένα δημόσιο ευχαριστώ, όσο και αν “ακούγεται” τετριμμένο, στους γονείς μου, που ήταν απλά εκεί. Διαθέσιμοι και ανιδιοτελείς πάντα.
“Αν η κοινωνία αντί να παράγει αντίτυπα, δημιουργούσε μοναδικότητες, κανείς δεν θα είχε την ανάγκη να κρίνει, ούτε κανένας θα δεχόταν να κριθεί”.
Ανδρέας Χανιάς
