ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ
Αισθάνονται ευτυχείς και υπερήφανοι ο
Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Μιχάλης
Χρυσοχοΐδης επειδή φέτος, σ’ αντίθεση με
άλλες χρονιές, δεν σημειώθηκαν εκτεταμένα
επεισόδια στην επέτειο του Πολυτεχνείου,
καθώς και σ’ εκείνη της δολοφονίας του
Αλέξη Γρηγορόπουλου. Και, από μια άποψη,
έχουν τους λόγους τους. Όμως πόσο ευτυχείς και πόσο υπερήφανοι μπορούν να
αισθάνονται όταν σημειώθηκαν, παρ’ όλ’ αυτά, τόσα περιστατικά άσκησης τυφλής
αστυνομικής βίας. Βίας χωρίς μέτρο και όρια.
Περιστατικά ντροπής, φρίκης, αποτροπιασμού…
Αυτές οι εικόνες, αυτές οι φωτογραφίες και τα video, που προκαλούν ανατριχίλα σε κάθε πολίτη με στοιχειώδεις ευαισθησίες, σε κάθε άνθρωπο. Οι βάρβαροι ξυλοδαρμοί, τα άγρια ποδοπατήματα, τα εξευτελιστικά ξεγυμνώματα παιδιών, των παιδιών μας.
Και όλα τ’ άλλα, τα πολύ περισσότερα, που δεν βρέθηκε φακός να τα καταγράψει. Εκείνα που καταγγέλθηκαν, ωστόσο, προπάντων τα αναφερόμενα σε βασανιστήρια σε
αστυνομικά τμήματα (συγκλονίζει, εν προκειμένω, η μαρτυρία του Δήμου Μούτση)
με την ακραία χυδαιότητα των αστυνομικών απειλών, και την πρωτοφανή αγριότητα της αστυνομικής συμπεριφοράς.
Δεν ξέρω πόσο μπορεί να τα προσπεράσει, δεν ξέρω πως μπορεί να τα αιτιολογήσει, δεν ξέρω αν μπορεί να τα εκτιμήσει ως αναγκαία στην υπηρεσία της «αποτελεσματικότητας» του υπηρεσιακού σχεδίου όλ’ αυτά, ένας Πρωθυπουργός.
Αν τουλάχιστον δεν εμφορείται κι εκείνος από το «δόγμα Βορίδη» περί της «αναγκαστικότητας του ξύλου», στο πλαίσιο της «επιτρεπόμενης κρατικής βίας»…
…Και όχι, δεν πρόκειται, επ’ουδενί, για «μεμονωμένα περιστατικά» όπως
επιχειρούν να τα δικαιολογήσουν τα κυβερνητικά στελέχη αλλά και οι κάθε λογής
απολογητές της κατά Μητσοτάκη «κανονικότητας».
Έχουμε ήδη τα δεδομένα της ΑΣΟΕΕ, έχουμε τα δεδομένα της επετείου του Πολυτεχνείου, έχουμε τα δεδομένα της «ημέρας του Αλέξη». Που στην
πανομοιότυπη μορφή τους, μονάχα ως «μεμονωμένα» δεν μπορούν να εκτιμηθούν.
Προσλαμβάνοντας ήδη διαστάσεις πολιτικού «φαινομένου» αιχμής. Που δεν
γίνεται παρά να έχει να κάνει με το «άλλο πνεύμα» των σχεδιασμών και των οδηγιών της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της Δημόσιας Τάξης.
Και κατ’ επέκταση με το πνεύμα διαχείρισης των τέτοιων καταστάσεων εκ μέρους της Κυβέρνησης και του επικεφαλής της. Πολύ περισσότερο που, ενώ το αρχηγείο της ΕΛΑΣ αποφάσισε να αποστείλει τα σχετικά ντοκουμέντα στον «Εθνικό μηχανισμό διερεύνησης περιστατικών αυθαιρεσίας του Συνηγόρου του Πολίτη», και επαινέθηκε γι αυτό.
Ο ίδιος ο Υπουργός Χρυσοχοΐδης έσπευσε να εκδώσει το δικό του πόρισμα. Από χέρι
απαλλακτικό πόρισμα. Ενώ παράλληλα ο θεωρητικός της φασίζουσας αγριότητας
Υπουργός Βορίδης φρόντισε να μας προϊδεάσει για την μονιμότητα της τέτοιας
ποιότητας αστυνομικής συμπεριφοράς, λέγοντας ότι «πρέπει να εξοικειωθούμε με
την αναγκαστικότητα του ξύλου». Να εξοικειωθούμε. Που πάει να πει να το
συνηθίσουμε και να το πάρουμε απόφαση. Πως έτσι είναι, πως αυτοί είναι…
Αλλά μιας και ο Μητσοτάκης, η Κυβέρνησή του και το κόμμα του έχουν κορώνα στο κεφάλι τους το δόγμα «Νόμος και Τάξη», φαίνεται πως μάλλον τα έχουν παρεξηγήσει λίγο τα πράγματα.
Δεδομένου ότι ούτε ο Νόμος υπηρετείται με προδήλως έκνομες ενέργειες. Ούτε η Τάξη αποκαθίσταται διά της μείζονος αταξίας. Και ναι, συνιστά όντως
μείζονα αταξία η κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων καθώς και η βάναυση προσβολή της προσωπικότητας του πολίτη…
