Συνέντευξη εφ όλης της ύλης έδωσε ο Ζόραν Γκάετς στον Στέφανο Λεμονίδη στο Βελιγράδι, για το νταμπλ της Σερβίας στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Βόλεϊ, τη διαιτησία, τη στελέχωση της Σέρβικης ομοσπονδίας και της εθνικής ανδρών.
Ο Ζόραν Γκάετς άνοιξε την καρδιά του στον Στέφανο Λεμονίδη και εξήγησε πως η Σερβία κατέκτησε το Ευρωβόλεϊ ανδρών και γυναικών, τις αποφάσεις των διαιτητών στο κρίσιμο ματς με τη Γαλλία, αλλά και το πως στελέχωσε την Ομοσπονδία, αλλά και την Εθνική με παλαίμαχους παίκτες.
Μιλάει για την αγαπημένη ομάδα του, τον Ολυμπιακό (κάθισε στον πάγκο του) και τον Βαγγέλη Μαρινάκη που τον είχε προπονητή στον Ολυμπιακό, όταν ασχολιόταν με το βόλεϊ ανδρών. Αναφέρθηκε στον πόλεμο που έζησε στη Σερβία και πως το βόλεϊ … ωφελήθηκε από τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβία…
Διαβάστε την συνέντευξή του Ζόραν Γκάετς:
-Ζόραν Γκάετς, πρόεδρος της ομοσπονδίας της Σερβίας. Φέτος έκανε το απίστευτο, πήρε νταμπλ, πήρε το Ευρωπαϊκό βόλεϊ γυναικών και Ευρωπαϊκό βόλεϊ αντρών. Οι γυναίκες ήταν φαβορί. Οι άντρες ήταν πίσω από Ρωσία, Πολωνία και Γαλλία. Πως τα καταφέρατε;
«Εδώ τώρα στη Σερβία έχουμε μεγάλο γλέντι και έχετε δίκιο επειδή κανένας δεν περίμενε η εθνικής μας ομάδα να κερδίσει το χρυσό. Και νομίζω ότι η ομάδα μας έπαιξε με πάθος, με ψυχή με καρδιά και κατάφερε να πάρει αυτό το χρυσό με εννέα νίκες και κέρδισε μερικούς πάρα πολύ σκληρούς αντιπάλους. Με την Ουκρανία χάναμε 1-0 σετ και 21-17, πήραμε την αλλαγή 18 και στο σέρβις πήγε ο Αθανασίεβιτς. Έτσι κερδίσαμε το δεύτερο σετ και μετά και τον αγώνα. Μετά είχαμε πρόβλημα με τη Γαλλία. Τη γηπεδούχο».
-Αυτό το ματς με τη Γαλλία ήταν ίσως το καλύτερο ματς του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Το είδαν και στην Ελλάδα και μείνανε όλοι ευχαριστημένοι.
«Οι προπονητές οι κόουτς και τα παιδιά μας, είχαν πάρα πολλά παράπονα από τη διαιτησία, επειδή πήρανε 8 challenge».
-Και τα κέρδισαν όλα.
«Και πετύχανε 8 challenge και εγώ αμέσως θυμήθηκα το δικό μου πανευρωπαϊκό το 1997 στην Ολλανδία που τότε με τη Γιουγκοσλαβία κερδίζαμε 1-0 σετ και 5-0 στο δεύτερο σετ και διαιτητές ήταν κάποιοι “φίλοι” μου, δεν θέλω τώρα να πω ονόματα, δεν ήταν από την Ελλάδα. Με τους Έλληνες διαιτητές έχουμε φοβερή σχέση, πάντα είχαμε πολύ καλή, χαιρετίσματα σε όλους. Αλλά έχουμε χάσει, το χρυσό το 97. Αν είχαμε τότε challenge, 1000 τοις 100 θα παίρναμε και τότε το χρυσό. Και το ίδιο θέλω να πω τώρα. Αν δεν υπήρχε challenge, στον αγώνα με τη Γαλλία θα χάναμε 3-0».
-Μα το έλεγαν και στην ελληνική τηλεόραση που το έδειξε απευθείας. Όλα τα challenge τα κέρδισε η Σερβία και οι διαιτητές έδιναν τα αντίθετα.
«Αυτό λέω και τώρα. Να πω κάτι σαν πλάκα. Έχω ένα πολύ καλό φίλο, πρώην διαιτητή ο οποίος σταμάτησε να διαιτητεύει όταν ξεκίνησε το challenge. Δηλαδή είναι μεγάλος και λένε γιατί σταμάτησες να διαιτητεύεις και απάντησε “γιατί τώρα ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό. Σταμάτησε η φαντασία”. Καταλαβαίνουμε εμείς οι Σέρβοι και οι Έλληνες τι ήθελε να πει ο άνθρωπος. Τι προσπάθησαν να κάνουν οι διαιτητές στην αρχή του αγώνα με τη Γαλλία; Μας προστάτευσε challenge. Νομίζω και όλες τις άλλες ομάδες. Οι περισσότερες ομάδες έχουν τεχνικό επίπεδο περίπου το ίδιο. Όλοι τώρα κάνουν την ίδια προπόνηση, την ίδια τακτική, την ίδιο φυσική κατάσταση. Η διαφορά είναι η ψυχολογική κατάσταση και η καρδιά».
-Και mentality.
«Και mentality και κίνητρο για να παίξεις για το δικό σου κράτος. Και αυτό παίζει ρόλο. Βέβαια και τα λεφτά. Εγώ δίνω πολλά λεφτά σαν πρόεδρος σε παίκτες και σε προπονητές. Εγώ έζησα δύσκολη περίοδο ως προπονητής και δύσκολη περίοδο στην εθνική ομάδα Γιουγκοσλαβίας από το 1995 μέχρι το 2001-2. Τώρα το κράτος μας βοηθάει και έχουμε έναν πρόεδρο τον κύριο Βούκιτς, ο οποίος τρελαίνεται για τον αθλητισμό. Μας βοηθάει και εγώ πληρώνω όλους τους παίκτες και τους προπονητές. Τα τελευταία τρία χρόνια έχω πληρώσει για πριμ και γενικά πάνω από τρία εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή δεν μαζεύω τα λεφτά στην ομοσπονδία. Παίρνω και περισσότερα λεφτά. Όσο μπορώ τρέχω να μαζέψω λεφτά. Όλοι οι άλλοι πάλεψαν και κέρδισαν, αλλά όποτε το κάνεις με πίεση και τον πιάσεις από το λαιμό, σταματάνε. Δεν μπορούν να ξαναπαίξουν. Εμείς παρουσιαστήκαμε σε αυτό το ψυχολογικό επίπεδο και νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που έχουμε πάρει το χρυσό. Δηλαδή είμαστε πιο σκληροί από όλους τους άλλους. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον προπονητή Σλόμπονταν Κόβατς . Εμένα μου αρέσει αυτός ο άνθρωπος. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το 88 στην Βοϊβοντίνα. Ήταν μικρός 19 χρονών, κι εγώ το ίδιο μικρός προπονητής 30 χρονών. Δουλέψαμε 5 χρόνια στην Βοϊβοντίνα, μετά στον Άρη 93-94 μετά στην Εθνική ομάδα 6 χρόνια 1995-2001 και τώρα ήρθε η περίοδος εγώ να είμαι πρόεδρος και αυτός να είναι προπονητής. Να είναι τιμ μάνατζερ,αντιπρόεδρος, πρώην παίκτες. Να είμαι όλο το πρωί με τους παίκτες δίπλα στην ομοσπονδία, δίπλα στις εθνικές ομάδες. Εγώ τώρα σαν παππούς. Η καρδιά μου είναι τέτοια, δηλαδή όλα αυτά τα παιδιά τα ξέρω από 15, 18 χρονών, τώρα είναι άντρες, έχουνε και παιδιά, έχουν καλό ψηλό επίπεδο στο σερβικό βόλεϊ, είναι πετυχημένοι, με σέβονται, εγώ τους σέβομαι. Μπορώ να πω περνάμε πολύ καλά».
-Παρέα.
«Παρέα όποτε είμαστε μαζί και έτσι ήρθε το χρυσό. Είμαστε πολύ πολύ χαρούμενοι».
-Το σημαντικό είναι ότι η Σερβία σε σχέση με όλες τις άλλες ομάδες είχε μόνο Σέρβους. Δηλαδή είδαμε Κουβανούς που έγιναν Πολωνοί, Κουβανούς που έγιναν Ιταλοί, ακόμα και η Ελλάδα έχει παιδιά τα οποία δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Όλοι είχαν ξένους. Η Σερβία πως καταφέρνει και κρατάει και είναι πρώτη και στους άντρες και στις γυναίκες, μόνο με Σέρβους.
«Προσπαθήσαμε, και εγώ και πολλοί συνάδελφοί μου προπονητές και πρόεδροι και δημοσιογράφοι να δώσουμε απάντηση, αλλά μέχρι τώρα οποιαδήποτε απάντηση είναι δύσκολη. Για μένα είναι πολύ σημαντικό, μιλάμε για ομαδικά αθλήματα. Για μένα είναι τι γίνεται στην προπόνηση, στο γήπεδο και όχι μόνο στην άσκηση, όχι μόνο στην τακτική, αλλά και στην ψυχή των προπονητών και στην ψυχή των παραγόντων. Πρέπει να περάσεις την παιδεία σου στους παίκτες. Για τους παίκτες η παιδεία ξεκινάει από την ακαδημία μέχρι 14 ετών. Και τότε τον κάνεις σωστό άνθρωπο, σωστό αθλητή και θα του δείξεις προς τα που θα πάει. Ή θα παίξει για τη φανέλα. Ερυθρός Αστέρας, Ολυμπιακός, Εθνική Ελλάδας, Σερβία, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παρτιζάν κλπ. Ή θα παίξει μόνο για τα λεφτά , αν είναι εγωιστής. Εμείς εδώ στις Βαλκανικές χώρες έχουμε αυτό το πάθος και έχουμε αυτήν την τρέλα, σαν και εσάς στην Ελλάδα. Ολυμπιακός, Αστέρας που είναι θρησκεία, έτσι έμαθαν και εδώ οι φίλαθλοι του Ερυθρού Αστέρα. Και εμείς εδώ κρατήσαμε αυτό που είχα εγώ στην εθνική Γιουγκοσλαβίας. Να παίξουμε για τη φανέλα. Δεν ζητούσαμε ούτε λεφτά τότε, ούτε πριμ ούτε τίποτα. Τζάμπα παίζαμε. Τώρα είναι άλλο, τώρα και το κράτος δίνει σύνταξη, όποτε πάρεις κάποιο μετάλλιο, έχεις σύνταξη μέχρι το τέλος τη ζωής σου και σοβαρή σύνταξη. Μιλάμε για πάνω από 1000 ευρώ όταν είσαι χρυσός ολυμπιονίκης και μιλάμε για 50 χιλιάδες ευρώ για Ολυμπιακούς αγώνες και Πανευρωπαϊκό. Τώρα είναι τώρα άλλες εποχές. Οι περισσότερες βαλκανικές χώρες στα περισσότερα αθλήματα παίζουν με πάθος για την πατρίδα ή για αυτές τις μεγάλες ομάδες. Αυτό νομίζω γίνεται με την παιδεία από την αρχή, μέχρι 14 χρονών».
-Ναι αλλά οι Σέρβοι έχουν ένα ταλέντο, οτιδήποτε έχει σχέση με μπάλα, είτε ποδόσφαιρο, είτε είναι βόλεϊ, είτε είναι πόλο, είτε είναι μπάσκετ, είτε είναι τένις είναι πρώτοι. Και τι είστε, τίποτα δεν είστε. Πόσα εκατομμύρια είστε;
«Επτά εκατομμύρια και κάθε χρόνο μειωνόμαστε κατά 30 με 35 χιλιάδες».
-Άρα είναι και ταλέντο.
«Αυτό θέλω να πω. Για μένα είναι οι καλοί προπονητές στις μικρές κατηγορίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο με το ταλέντο. Αν δεν έχεις δείξει πως θα κάνεις σωστά την τεχνική, την αθλητική σωστή παιδεία δεν προχωράς. Έχουμε και εμείς τη σύγχρονη περίοδο προβλήματα με το επίπεδο των προπονητών”
-Ένα άλλο σημαντικό που έχετε στην Σερβία είναι ότι είναι ένας προπονητής και όλοι οι άλλοι προπονητές είναι από πίσω του. Σε σχέση με την Ελλάδα είναι το αντίθετο. Πάει ένας προπονητής και όλοι λένε δεν είναι καλός, δεν είναι έτσι, δεν είναι αλλιώς. Βλέπαμε στο μπάσκετ, τόσα χρόνια ήταν πίσω ο Ίβκοβιτς. Τώρα εσύ είσαι πρόεδρος, ήσουν παλιά προπονητής. Δηλαδή όλοι μαζί προσπαθείτε.
«Πως να στο πω, έτσι φαίνεται, έτσι φαίνεται αλλά εγώ καλύτερα να μην τα πω όλα. Δύσκολη είναι η απάντηση. Οι προπονητές πρέπει να είναι εγωιστές και συνεργάτες και να ακολουθούν τους παλιούς συνάδελφους τους. Πρέπει να είναι όλοι μαζί. Πρέπει όμως να είσαι λίγο «κλέφτης» από τον Ίβκοβιτς από εμένα. Έτσι γινόταν παλιά στο ποδόσφαιρο και στο πόλο. Αλλά πρέπει να έχουνε και κάτι από τον εαυτό τους, δεν μπορεί μόνο copy paste, εγώ να του πω, έλα κάνε αυτό, αλλά πρέπει να έχει κι αυτός ταλέντο».
-Ναι αλλά τον στηρίζουν τον προπονητή της εθνικής και οι άλλοι προπονητές.
«Ναι ναι, αυτό είναι. Εμείς είμαστε όλοι ενωμένοι για εθνική μας ομάδα. Για εμένα έγιναν πολύ δύσκολα τα πράγματα με την εθνική μπάσκετ στην Κίνα επειδή πήρε την πέμπτη θέση και όλοι περιμέναμε τελικό. Δηλαδή όχι μόνο στο βόλεϊ. Εγώ και σήμερα θα πάω να δω Ερυθρός Αστέρας – Ολυμπιακός, που δεν πάω στο ποδόσφαιρο, αλλά επειδή είναι ο Ολυμπιακός, επειδή είστε και εσείς και ο Βαγγέλης Μαρινάκης (ΣΣ όταν ο Μαρινάκης ήταν πρόεδρος στο βόλεϊ, ο Γκάετς ήταν προπονητής στον Ολυμπιακό) και όλη η Ελλάδα. Πάω να δω αυτό το σόου και περιμένω πολύ μεγάλο σόου επειδή οι φίλαθλοι των δυο ομάδων θα είναι μαζί».
-Αδέρφια, orthodox brothers.
«Έτσι. Αυτό λέω, είμαστε τέτοιοι και στην θρησκεία μας, μας αρέσει να είμαστε ενωμένοι και να έχουμε φίλους. Πηγαίνει στην Δυτική Ευρώπη, ένας Σέρβος, ένας Έλληνας και δεν ξέρει τι θα κάνει. Όλοι είναι ψυχροί. Και στην Τουρκία (Ευρωβόλεϊ γυναικών) και στην Γαλλία ήμουν δίπλα με τους επίσημους. Ένας Τούρκος μου έδωσε συγχαρητήρια, ποτέ ο πρόεδρος της ομοσπονδίας της Γαλλίας. Είναι τέτοιοι άνθρωποι. Εγώ δεν έχω παράπονα. Εμείς εδώ και στην Ελλάδα είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι».
-Και μια τελευταία ερώτηση. Πιστεύεις σας βοήθησε ο πόλεμος σε αυτό; Να είστε ενωμένοι, παθιασμένοι για την πατρίδα; Ο πόλεμος έφερε πολλά κακά, αλλά μήπως ένα από τα καλά είναι ότι εμείς είμαστε εδώ, θα συνεχίσουμε να είμαστε πρώτοι στον κόσμο.
«Εγώ το λέω διαφορετικά. Όχι πόλεμος σαν πόλεμος. Με τον πόλεμο διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία. Και πρέπει να ξέρετε πως πριν από τη διάλυση η Γιουγκοσλαβία ήταν το ίδιο μεγάλη στο ποδόσφαιρο, χρυσοί ολυμπιονίκες το 1952. Μπάσκετ είχε. Χάντμπολ και γυναίκες και άνδρες. Πόλο δυο τρεις φορές, μόνο εμείς στο βόλεϊ δεν είχαμε μεγάλη επιτυχία. Επειδή οι παίκτες ήταν από τη Σλοβενία, την Κροατία. Αυτές οι χώρες ήταν στη μεγάλη Γιουγκοσλαβία, αλλά μόνο στο βόλεϊ δεν μπορούσανε να συνεργαστούν. Και ο ένας για τον άλλον έκαναν κακό. Όταν είμαστε μόνοι εμείς κάνουμε κάτι. Επειδή δεν έχουμε προβλήματα πίσω από την πλάτη μας. Όλοι οι άλλοι και πριν είχανε μεγάλα αποτελέσματα. Αυτό είναι σαν κάτι γινάτι, σαν περισσότερος πατριωτισμός λόγω του πολέμου».
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ
