Του Βασίλη Πάικου
«Είναι η Δημοκρατία, ανόητε», όπως θα λεγε και ο παλιός καλός μας φίλος, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η Δημοκρατία η οποία εξασφαλίζει και εγγυάται την ομαλότητα της εναλλαγής στην διακυβέρνηση της Χώρας. Και μπορεί να μην ισχύει αυτό που συνήθως λέγεται ότι «ο λαός έχει πάντα δίκιο», έχει όμως δικαίωμα. Το αδιαμφισβήτητο, το αναφαίρετο, το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα της επιλογής. Το δικαίωμα ακόμη και στο λάθος. Αν και το σωστό και το λάθος είναι τόσο σχετικές και, βέβαια, απολύτως υποκειμενικές έννοιες…
Αλλαγή σελίδας και νέο πολιτικό τοπίο λοιπόν από το βράδυ της περασμένης Κυριακής της 7ης Ιουλίου του 2019. Τα στοιχεία του οποίου παραμένουν, ασφαλώς, προς ανάγνωση, προς διερεύνηση, προς αξιολόγηση. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πλέον στο Μέγαρο Μαξίμου, και με την Κυβέρνησή του ήδη επί το έργον.
-Και προσωπική επιτυχία, αν όχι προπάντων προσωπική επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη η εκλογική νίκη. Με δεδομένο ότι την εξασφάλισε στη βάση της επιλογής για σημαντική διεύρυνση του κόμματός του. Ισχυρός αστερίσκος στην περί ων ο λόγος διαπίστωση, παραμένει το γεγονός ότι η διεύρυνση κινήθηκε, κατά κύριο λόγο, προς τα δεξιά. Προς τα ακροδεξιά για ν’ ακριβολογούμε. Δια της κομματικής αξιοποίησης σε κορυφαίες θέσεις ευθύνης στελεχών με έντονο ακροδεξιό βιογραφικό. Αλλά, ίσως περισσότερο, δια της υιοθέτησης και σε ηγετικό επίπεδο, άκρως εθνικιστικής αλλά και καθαρόαιμης δεξιάς ρητορικής. Εκεί όπου το κεντροδεξιό και πολιτικά φιλελεύθερο προφίλ του αρχηγού, δεν έτυχε του δέοντος σεβασμού. Αλλά, για την ώρα, ας μείνουμε εδώ. Η συνέχεια θα μας δείξει τα πάντα. Ας ευχηθούμε απλώς και ας ελπίσουμε πως η Κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αποδειχθεί περισσότερο κεντροδεξιά, και λιγότερο νεοφιλελεύθερη…
-Ο Αλέξης Τσίπρας δεν περίμενε την έκταση της ήττας του κόμματός του στις ευρωεκλογές. Όπως, από την άλλη, ασφαλώς δεν περίμενε και το ιδιαιτέρως υψηλό «ποσοστό ήττας» στις εθνικές εκλογές. Ένα ποσοστό στη βάση του οποίου, δύσκολα μπορεί κάποιος να τον κατατάξει στους χαμένους της αναμέτρησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ο αδιαμφισβήτητος κορμός του προοδευτικού πόλου, έχοντας εξασφαλίσει τετραπλάσιο ποσοστό από τον αμέσως επόμενο διεκδικητή. Με λαϊκή αποδοχή αλλά και με δυναμική τέτοια, ώστε είναι τώρα σε θέση να ασκήσει τον νέο του ρόλο με ισχυρά πολιτικά και ηθικά ερείσματα. Με την βεβαιότητα ότι και το μέλλον του ανήκει. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να αξιοποιήσει την «ευκαιρία» της απεμπλοκής του από τα κυβερνητικά καθήκοντα, ώστε να ξαναδεί από την αρχή την μορφολογία της δομής και την φυσιολογία του χαρακτήρα του. Προς την κατεύθυνση της αντιστοίχησης της οργάνωσής του προς την πολιτική του επιρροή. Σύμφωνα άλλωστε και με την δήλωση του Προέδρου του, αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής…
-Έπεσε από τον ουρανό και στάθηκε όρθια η Φώφη Γεννηματά. Εξασφαλίζοντας στην εθνική κάλπη ποσοστό ελαφρώς υψηλότερο από κείνο των ευρωεκλογών. Καθώς, με μία – μιάμιση μονάδα παρακάτω, θα χρεωνόταν προσωπικά την υψηλού ρίσκου κίνησή της, να εξωθήσει προς έξοδο τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Με άδηλες τις από κει και πέρα εξελίξεις. Το γεγονός ωστόσο ότι δεν πέτυχε σχεδόν κανέναν από τους εκλογικούς της στόχους. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέστη «στρατηγική ήττα», κάθε άλλο. Και ότι δεν διαταράχθηκαν στο ελάχιστο οι εντός του προοδευτικού χώρου συσχετισμοί. Αλλά και με δεδομένες τις τόσο διαφορετικές στρατηγικές των βασικών πτερύγων του ΚΙΝΑΛΛ. Ουδείς μπορεί να προδιαγράψει το μέλλον. Ή, ακόμη περισσότερο, να εγγυηθεί την ομαλή εξέλιξη της από δω και πέρα πορείας του…
– Πολιτικό μυστήριο παραμένει (για χρόνια…) το γεγονός ότι ενώ το ΚΚΕ κινείται σταθερά γύρω από τα μίζερα ποσοστά του 5-6%, δίχως ποτέ να καταφέρει να πραγματοποιήσει το διαρκώς επιχειρούμενο άλμα. Και τούτο ανεξαρτήτως συνθηκών και ανεξαρτήτως πολιτικού κλίματος. Δεν οδηγεί την ηγεσία του σε ένα είδος επανεξέτασης των επιλογών της. Πάντοτε για κείνη η ευθύνη πέφτει σε εξωγενείς παράγοντες. Πάντοτε. Για το ιερατείο του Περισσού μονίμως είναι ο γιαλός στραβός. Και τούτο εξηγεί τα πάντα…
-Δικαίως θεωρείται τεράστια νίκη της Δημοκρατίας στη Χώρα μας, το γεγονός ότι, μ’ αυτές τις εκλογές η Χρυσή Αυγή επέστρεψε στο πολιτικό περιθώριο όπου ανήκει. Εντάξει, ως συνέπεια, ενισχύθηκε η ΝΔ, μικρό το κακό. Πολύ – πολύ μικρότερο από το όνειδος της ισχυρής, έως προχθές, κοινοβουλευτικής της νομιμοποίησης. Όσο για την «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου που ήρθε να την υποκαταστήσει, δεν είναι καθόλου το ίδιο. Εν προκειμένω πρόκειται για κλασική, τύπου ΛΑΟΣ ακροδεξιά, δίχως «αρβύλες», δίχως τάγματα εφόδου, δίχως επιθετικά εγκληματική πολιτική στόφα. Για το νέο κόμμα πολλοί προβλέπουν ότι, ως τις επόμενες εκλογές, δεν αποκλείεται να έχει απορροφηθεί από τη ΝΔ…
-Ο Γιάνης Βαρουφάκης μπορεί άνετα να αισθάνεται ότι μπαίνοντας με το ΜΕΡΑ 25 στην ελληνική Βουλή, εξασφάλισε ένα είδος πολιτική δικαίωσης, για ό, τι του έχει καταλογιστεί αυτά τα τέσσερα χρόνια. Η από δω και πέρα εξέλιξη της πορείας του, μένει προς διερεύνηση. Τα πρώτα δείγματα προδιαγράφουν την εκ μέρους του άσκηση «δομικής αντιπολίτευσης», διμέτωπης ίσως αναφοράς. Τόσο απέναντι στην ΝΔ όσο και προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η επιβεβαίωση εκκρεμεί…
Και δεν θα γινόταν να ολοκληρωθεί αυτή η πρώτη-πρώτη προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος της 7ης Ιουλίου, δίχως την κατάθεση της ελπίδας, ότι το «διάγγελμα» του μεγαλο-εφοπλιστή, μεγαλο-εκδότη Βαγγέλη Μαρινάκη ανήμερα της εκλογικής Κυριακής, δεν σημαίνει κάτι περισσότερο !!!
