Του Βασίλη Πάικου
Κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στον Βαγγέλη Μαρινάκη πως διώκεται μεν αλλά όχι από την Κυβέρνηση. Από την Δικαιοσύνη διώκεται. Για περισσότερες από μία κακουργηματικού χαρακτήρα υποθέσεις δε. Τόσο απλά, τόσο καθαρά. Από κει και πέρα μπορεί να λέει ό,τι θέλει, μπορεί να τα βάζει με όποιον θέλει. Οι τελούντες υπό κατηγορία το δικαιούνται. Μπορεί ακόμη και να μιλά για εναντίον του «σκευωρία». Μήπως ο πρώτος είναι, ή θα ναι ο τελευταίος; Του συρμού στις μέρες μας το σπορ. Αν τώρα, μιλώντας για σκευωρία, εννοεί πως με άλλη Κυβέρνηση μπορεί και να την έβγαζε καθαρή, τι να σας πω, μπορεί να χει και δίκιο. Διότι, τελικά, περί αυτού πρόκειται. Πολλοί από κείνους που επείγονται να φύγει ο Τσίπρας, και που κάνουν ό, τι περνάει από το χέρι τους γι αυτό, είναι επειδή έχουν λόγους να πιστεύουν πως με τους άλλους, τους δικούς τους, δεν θ’ ανησυχούν για τον κολασμό τυχόν «ημαρτημένων». Είναι ο ίδιος άλλωστε ο μεγαλοεφοπλιστής ο οποίος, πριν από κανά χρόνο, είχε προφητεύσει ότι «λίγες είναι οι μέρες της χούντας του ΣΥΡΙΖΑ». Της χούντας επί των ημερών της οποίας ο ίδιος διαθέτει ισχύ και επιρροή τέτοια που ούτε ο Παττακός επί των δικών του ημερών. Και μπορεί μεν να μην δικαιώθηκε στις προσδοκίες του για τις «λίγες ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ», συνεχίζει όμως να το παλεύει, όπως και όσο μπορεί…
Διαγγελματικού χαρακτήρα ήταν η συνέντευξη που, προ ημερών, παραχώρησε στον Real FM ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Εκεί όπου ξεδίπλωσε ολόκληρη την πολιτική του πλατφόρμα, ως και νεομακεδονομάχος επεχείρησε να το παίξει. Δίχως βεβαίως ποτέ να εξηγήσει πως αυτός, ο πάσχων και κοπτόμενος για το κλέος τους Έθνους, δεν έχει αναρτήσει ούτε σε ένα από τα καράβια του την ελληνική σημαία.
Σε μια συνέντευξη-ποταμό, για όλους και για όλα, θα λεγες πως παριστάνει τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, και όχι μονάχα της Αξιωματικής. Ή μήπως δεν τον παριστάνει; Μήπως όντως είναι αυτός ο πραγματικός αρχηγός; Αν σκεφτείς ότι η ΝΔ σπεύδει κάθε τόσο να αξιοποιήσει τους πρωτοσέλιδους τίτλους, τα «ρεπορτάζ» και την αρθρογραφία των εφημερίδων του, προς ενίσχυση του αντιπολιτευτικού της λόγου, ενώ «επιφανή» στελέχη της υπερασπίζονται δημόσια τις επιδιώξεις και τα συμφέροντά του, βάζοντας πλάτη ακόμη και στις παντοειδείς εκκρεμότητές του, έ τι άλλο χρειάζεται κανείς για να καταλάβει;
Στην περί ης ο λόγος συνέντευξή του λοιπόν ο Μαρινάκης προέβη και στην συνταρακτική «αποκάλυψη» ότι ο Υπουργός Νίκος Παππάς του είχε ζητήσει να συνδράμει οικονομικά τις τηλεοπτικές επιδιώξεις του Καλογρίτσα. Για να σπεύσουν πάραυτα η ΝΔ αλλά και το ΚΙΝΑΛΛ παρακαλώ, να υιοθετήσουν αβλεπί την «αποκάλυψη». Ζητώντας μάλιστα από την Κυβέρνηση να παράσχει επ’ αυτής «πειστικές εξηγήσεις». Λησμονούν, φαίνεται, ότι υποχρέωση παροχής πειστικών εξηγήσεων, αποδείξεων και ντοκουμέντων έχει ο καταγγέλλων, και όχι ο καταγγελλόμενος. Πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για αντίδραση των περί ων ο λόγος κομμάτων, πολιτικά ανορθόδοξη και σίγουρα προκλητική. Προκλητική ως προς τα αποκαλυπτήρια της νοσηρότητας των σχέσεών τους με τα συμφέροντα και τις πολιτικές βλέψεις του εφοπλιστή. Του Βαγγέλη Μαρινάκη, οι συμπεριφορές και οι επιδιώξεις του οποίου διαθέτουν όλα, μα όλα τα στοιχεία του Μπερλουσκονισμού. Τα οποία μάλιστα ο ίδιος εννοεί να ενισχύει και να πιστοποιεί καθημερινά.
Τελικά τι τα θέλετε, μάλλον έχει δίκιο ο Γιάννης Ραγκούσης όταν υποστηρίζει πως το δίλημμα σήμερα δεν είναι Τσίπρας ή Μητσοτάκης. Το δίλημμα είναι Τσίπρας ή Μαρινάκης. Το δίλημμα, εντέλει, είναι Δημοκρατία ή Ολιγαρχία…
