Μια ιστορία αναζήτησης είναι η πρώτη ύλη του μυθιστορήματος του Αντόνιο Ταμπούκι «Για την Ιζαμπέλ», βιβλίο που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, το 2012, με τον επεξηγηματικό υπότιτλο «Ένα μάνταλα».
Δάνειο από την βουδιστική και ινδοϋστική θρησκευτική τελετουργία, σχήμα επάλληλων κύκλων στο κέντρο των οποίων βρίσκεται η ουσία των πραγμάτων, η αλήθεια.
Η εύρεση δηλαδή της Ιζαμπέλ ή η κατανόηση του ποιά ήταν, καθώς κατά τον συγγραφέα, η μια και μόνη πραγματικότητα είναι περιοριστική. Όπως και ο χρόνος: του Θαδδαίου που την αναζητά και της Ιζαμπέλ που βρίσκεται, χωρίς να βρεθεί, στο κέντρο του Μάνταλα, στο σημείο όπου «το τώρα και το χθες έχουν ακυρωθεί», στο σημείο όπου η ίδια η έρευνα ανατέμνεται με μεταφυσικό τρόπο.
Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, με χωροχρονικό καμβά την Πορτογαλία του δικτάτορα Σαλαζάρ και με αναφορές στην αυταρχικότητα του καθεστώτος εναντίον των αντιφρονούντων, από τις τάξεις των οποίων πέρασε και η Ιζαμπέλ.
Ο Θαδδαίος, προστάτης απόστολος των χαμένων υποθέσεων στο ρωμαιοκαθολικό εορτολόγιο, περνάει τους εννιά κύκλους του μάνταλα, τους κύκλους της κατανόησης, κατά τα αντίστοιχα κεφάλαια του βιβλίου, για να κλείσει την έρευνά του διερωτώμενος για την ίδια την αναζήτηση, για το σαφές ή αιωρούμενο τέλος ενός ταξιδιού μεταξύ του ρεαλιστικού και του υπερφυσικού και vice versa, στην καθημερινή ζωή, στην απουσία και τη λύπη.
Είναι «ένα μυθιστόρημα ασυνήθιστο, ένα πλάσμα παράξενο, σαν ένα άγνωστο απολιθωμένο κολεόπτερο μέσα σε μια πέτρα» είχε πει ο συγγραφέας του.
Το μυθιστόρημα του Antonio Tabucchi «Για την Ιζαμπέλ», σε μετάφραση Σταύρου Παπασταύρου, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άγρα.
Ελεωνόρα Ορφανίδου
