back to top
17.4 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

17.4 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Ζάππειο Μέγαρο: «Η αλήθεια για Μακεδονικό-Εδώ μιλούν οι τολμηροί»

Διαβάστε επίσης

«Τα αυτονόητα σε αυτή τη χώρα είναι ανατρεπτικά» η σύντομη φράση, κρύβει ίσως μια μεγάλη αλήθεια. Πιθανόν να φωτίζει και τα βαθύτερα αίτια, αδυναμίας ή και μετάθεσης επίλυσης σημαντικών ζητημάτων με τα οποία έρχονται αντιμέτωπες διαχρονικά τόσο οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου, όσο και η ελληνική κοινωνία, με εθνική πυξίδα ότι ο συμβιβασμός ισούται πάντα με μια δεινή ήττα.

Το Μακεδονικό και την πολυεπίπεδη πτυχή του που απλώνεται στα βάθη του χρόνου και καθίσταται δυσεπίλυτο τόσο λόγω της πολυπαραγοντικότητας όσο και της εκκρεμότητας που λιμνάζει επί μακρόν, επιχείρησαν να αναλύσουν οι ομιλητές εκδήλωσης στο Ζάππειο Μέγαρο, με τίτλο «Η αλήθεια για το Μακεδονικό. Εδώ μιλούν οι τολμηροί».

Μια συζήτηση για όλα αυτά που έπρεπε να απασχολήσουν τον δημόσιο διάλογο αλλά πνίγηκαν μέσα στους τακτικισμούς της κυβέρνησης και τις κομματικές κραυγές της αντιπολίτευσης, την οποία διοργάνωσε το Ποτάμι.

Ομιλητές – θεματικές ενότητες

Υπό το συντονισμό του δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα, διπλωμάτες, επιστήμονες, πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι που γνωρίζουν όλες τις πτυχές του «Μακεδονικού», προσέγγισαν όλα τα ζητήματα που προβληματίζουν τους Έλληνες ενώ στην εκδήλωση τοποθετήθηκαν με παρεμβάσεις τους οι Νίκος Δήμου και Στέφανος Μάνος, o οποίος έλαβε θερμό χειροκρότημα όταν σχολιάζοντας τη διάλυση της ΚΟ του Ποταμιού , δήλωσε : «φεύγουν διάφορα ποντίκια».

Παράλληλα, προέτρεψε τον Σταύρο Θεοδωράκη να δώσει το “παρών” στις επόμενες εκλογές, λέγοντας ότι είναι απαραίτητο ένα μικρό κόμμα που αποστρέφεται το λαικισμό και τον κρατισμό, βάζοντας πάνω απ’ όλα το εθνικό συμφέρον. Στην εκδήλωση παρέστη και ο πρώην ΥΠΕΞ, Νίκος Κοτζιάς.

1. «Macedonia is Greece» λένε στα συλλαλητήρια και σήμερα και το 1992. Δεν ισχύει;
ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Δημοσιογράφος
2. Ποια ήταν η πληθυσμιακή σύνθεση της Μακεδονίας την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων και ποια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης
3. Από πότε οι γείτονες μας λένε ότι είναι «Μακεδόνες» και ποια ήταν διαχρονικά η αντίδραση του ελληνικού κράτους;
ΘΑΝΟΣ ΒΕΡΕΜΗΣ
Ομότιμος καθηγητής Ιστορίας
4. Τι γλώσσα μιλούν σήμερα οι γείτονες μας και τι γλώσσα μιλούσε ο Μέγας Αλέξανδρος;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ
Πρέσβης ε.τ
5. Πώς περιέγραφαν τους κατοίκους της Μακεδονίας στις αρχές του 20ου αιώνα η Πηνελόπη Δέλτα και ο Στρατής Μυριβήλης;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Δρ. Ιστορίας και Πολιτισμών
6. Πως αντέδρασε η Ελλάδα στη δημιουργία της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και πως την αντιμετωπίζαμε για μισό αιώνα και μέχρι το 1995;
ΑΛΕΞΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων
7. Πώς φτάσαμε στην εθνική γραμμή της «σύνθετης ονομασίας, με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις» και ποια ήταν η στάση των πρωθυπουργών Κ.Σημίτη, Κ.Καραμανλή, Γ.Παπανδρέου;
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΚΟΠΠΑ
Καθηγήτρια Συγκριτικής Πολιτικής
8. Με ποιο τρόπο οι ηγέτες της πΓΔΜ, Κ.Γκλιγκόροφ, Ν.Γκρουέφσκι και Ζ.Ζάεφ, καθόρισαν τη στάση της γειτονικής χώρας; Πως προώθησαν ή πως υπονόμευσαν τις πιθανές λύσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΜΑΚΟΛΑΣ
Καθηγητής Βαλκανικών Σπουδών
9. Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τη Διεθνή Κοινότητα να επιζητά τώρα μια λύση στη διένεξη Ελλάδας – πΓΔΜ;
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ
Καθηγήτρια Οικονομικών
10. Γιατί η Ρωσία και η Τουρκία προσπαθούν να μπλοκάρουν οποιαδήποτε λύση; Ποιοι είναι οι στόχοι των Πούτιν και Ερντογάν στα Βαλκάνια;
ΤΑΣΟΣ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ
Δημοσιογράφος
11. Μπορούμε να πετύχουμε μια καλύτερη συμφωνία; Μπορούμε να περιμένουμε;
ΛΟΥΚΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ
Πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ
12. Αναγνωρίζει η Συμφωνία των Πρεσπών «Μακεδονικό έθνος»;
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ
Πρέσβης ε.τ
13. Μπορούμε να εμποδίσουμε τους γείτονες μας να αυτοπροσδιορίζονται ως «Μακεδόνες» και να αποκαλούν τη γλώσσα τους «Μακεδονική»;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
Ακαδημαϊκός , Ακαδημία Αθηνών
14. Αν περάσει η συμφωνία των Πρεσπών να ξεχάσουμε τον Μακεδονικό χαλβά και όλα τα δικά μας μακεδονικά προϊόντα;
ΟΝΤΙΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΥ
Υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων στο Ποτάμι
15. Τι εμποδίζει μια επόμενη κυβέρνηση στη γειτονική χώρα να μιλήσει για «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα και να εγείρει αξιώσεις σε ελληνικά εδάφη;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΟΖΑΚΗΣ
πρώην Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
16. Δεν θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα να τορπιλίζει κάθε λύση, έτσι ώστε κάποια στιγμή να διαμελιστεί η ΠΓΔΜ;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Καθηγητής ΜΜΕ
17. Τι σημασία έχει που τη γειτονική χώρα την έχουν αναγνωρίσει 140 χώρες ως «Μακεδονία»; Αν εμείς συνεχίσουμε να μην την αναγνωρίζουμε, όλες αυτές οι χώρες κάποια στιγμή δεν θα αλλάξουν άποψη;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ
Δημοσιογράφος
18. Τι θα συμβεί αν η ελληνική Βουλή δεν εγκρίνει τη Συμφωνία των Πρεσπών;
ΝΙΚΟΣ Κ . ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ
Ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

«Στιγμιότυπα» ομιλιών

Λουκάς Τσούκαλης

Η συμφωνία των Πρεσπών είναι ένας συμβιβασμός. Και όπως κάθε συμβιβασμός, συνεπάγεται αμοιβαίες παραχωρήσεις από όλες τις πλευρές. Στη δική όμως πολιτική κουλτούρα, ο συμβιβασμός είναι μια πολύ κακιά λέξη. Όποια παραχώρηση από τη δική μας πλευρά θεωρείται ήττα. Και βεβαίως δεν κάνουμε καν την προσπάθεια να καταλάβουμε τα συμφέροντα ή τις ευαισθησίες των απέναντι. Γιατί εξ ορισμού μόνον εμείς δικαιούμαστε να έχουμε συμφέροντα και ευαισθησίες.

Στα μεγάλα θέματα έχουμε την τάση να αναβάλλουμε τις δύσκολες αποφάσεις, γιατί οι πολιτικοί μας ταγοί αποφεύγουν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος. Το αφήνουν για τον επόμενο. Έτσι έγινε με τη δημοσιονομική πολιτική και το ασφαλιστικό στο πρόσφατο παρελθόν, περιμένοντας τους ξένους να επιβάλουν τις επώδυνες λύσεις. Έτσι κάνουμε και στα περισσότερα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, ενώ οι δημαγωγοί τοκίζουν στην άγνοια, το μαξιμαλισμό και τις εθνικές μας ανασφάλειες. Δεν θα πάει όμως έτσι μπροστά η χώρα.

Μιχάλης Μητσός

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου «τολμηρό». Έχω αντίθετα την αίσθηση ότι, όπως και οι περισσότεροι σήμερα εδώ, λέω τα αυτονόητα. Σε αυτόν τον τόπο, όμως, τα αυτονόητα είναι συχνά ανατρεπτικά. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, όταν ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για το Μακεδονικό, έστω και με τον μυστικοπαθή και διχαστικό τρόπο που τις ξεκίνησε ο πρωθυπουργός, δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάναμε στη σημερινή άγρια πόλωση. Δεν περίμενα ποτέ ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ θα χρησιμοποιούσαν αυτή τη γλώσσα. Όχι αυτή που εκχωρήσαμε, τη μακεδονική. Την ελληνική.

Γιάννης Κωνσταντίδης

Τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα στα χωριά της Μακεδονίας προκάλεσαν σταδιακά την προσέγγιση των σλαβόφωνων χωρικών που χαρακτηρίζονταν από τις ελληνικές αρχές ως «ρευστής συνειδήσεως» με τον εθνικισμό των ομόγλωσσων γειτονικών κρατών. Η διαδικασία αυτή οσμώθηκε με τις ιδεολογικές αντιπαλότητες της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου με αποτέλεσμα οι Σλαβόφωνοι να βρεθούν αντιμέτωποι με το μετεμφυλιακό κράτος, γεγονός που αφενός οδήγησε σε ένα νέο κύμα μετανάστευσής τους, προς τις χώρες του ανατολικού μπλοκ, αφετέρου κράτησε τους υπόλοιπους περιθωριοποιημένους πολιτικά τουλάχιστον ως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Η ιστορία των ανθρώπων αυτών έδωσε την τροφή του αφηγήματος εθνικής συνείδησης που είχε ανάγκη η ΠΓΔΜ μετά την αυτονόμησή της: εφευρίσκοντας τον όρο «Μακεδόνες» για την περιγραφή των Σλαβόφωνων Πατριαρχικών της δεκαετίας του 1920 και υιοθετώντας ιστορικές αναφορές που συνυπολόγιζαν σε αυτούς τους Σλαβόφωνους Εξαρχικούς, οι οποίοι είχαν καθολικά μεταναστεύσει στη Βουλγαρία προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η νέα χώρα εξέθρεψε ένα αφήγημα εκδίωξης με αλυτρωτικό πυρήνα. Με την προσθήκη του αρχαιομακεδονισμού εμπνεύσεως Νίκολα Γκρούεφσκι από τα μέσα της δεκαετίας του ‘00, ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων ερέθισε απολύτως δικαιολογημένα τα συναισθήματα των Ελλήνων.
Όμως τα συναισθήματα είναι κακός σύμβουλος πολιτικών αποφάσεων. Σε αντίθεση με τους αριθμούς και τη γνώση. Ο όρος «Μακεδονία» έχει λοιπόν πολλαπλές αναφορές σε εθνοτικό επίπεδο. Και οι πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να μιλήσουν με αριθμούς και πληροφορίες για την ιστορία των ανθρώπων που έζησαν στη Μακεδονία δύο ή τρεις γενιές πριν από σήμερα. Να λειάνουν και όχι να οξύνουν τα συναισθήματα.

Αντιγόνη Λυμπεράκη

Όλοι συμφωνούν ότι η διαμάχη για την Μακεδονία ήταν και είναι αχρείαστη – και για εμάς και για “αυτούς”..

Όλοι συμφωνούν ότι, αν δεν υπήρχε αυτό το θέμα, η σωστή και επωφελής πορεία θα ήταν άνοιγμα των συνόρων – προκειμένου η οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής να μας ευνοήσει όλους– και για εμάς και γι’ “αυτούς”.
Όλοι συμφωνούν, τέλος, ότι συμφέρει όλους – και εμάς και ‘αυτούς’ – αυτές οι οικονομικές σχέσεις να λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών κανόνων και της ευρωπαϊκής προοπτικής – όσο στενότερα και όσο γρηγορότερα, τόσο το καλύτερο.

Όλοι συμφωνούν άρα, ότι η εξομάλυνση των σχέσεων είναι καλή γιατί έχει οικονομικά οφέλη. Το να χρειάζεται οι Ελληνικές εξαγωγές (δίπλα στη Θεσσαλονίκη) να πηγαίνουν μέσω Αλβανίας ή Βουλγαρίας, δεν συμφέρει ούτε εμάς ούτε “αυτούς” (όπως είπε ο επικεφαλής του ΣΒΒΕ κ. Αθ.Σαββάκης.

Έτσι όλοι θα έπρεπε να συμφωνήσουν (αλλά δεν θα το κάνουν) ότι μετατρέποντας το θέμα ως μοχλό εσωτερικού ελληνικού διχασμού θα μας στερήσει τον πιο σημαντικό κέρδος της συμφωνίας – ό,τι και να γίνει εδώ. Η στρατηγική διχασμού ισοδυναμεί με ‘πολιτική καμένης γης’ – προκειμένου να μη υπάρχει αντίπαλος παρά μόνο αποκαΐδια.

Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα – όπου οι κερδισμένοι θα είμαστε εμείς. Μόνο πολύ μεγάλη παράνοια θα θεωρεί ότι η Ελλάδα κινδυνεύει από τον οικονομικό ανταγωνισμό της Βόρειας Μακεδονίας.

Υπάρχει όμως και η μικρή εικόνα. Η κινδυνολογία για τις εμπορικές ονομασίες.

Την ομιλία έκλεισε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος στον απόηχο των πολιτικών εξελίξεων των τελευταίων ωρών και τη διάλυση της ΚΟ του Ποταμιού, δήλωσε αφήνοντας αιχμηρό υπονοούμενο για την αξιωματική αντιπολίτευση: Σήμερα το αμόκ είναι από τη ΝΔ. Κάποιοι δεν θέλουν να ακούν σε αυτή τη χώρα και όταν δεν θες να ακούς σιγά, σιγά δεν θες οι άλλοι να μιλάνε. Και φτάνεις μέχρι το σημείο να πιέζεις για να διαλυθεί μια ΚΟ. Εμείς θα συνεχίσουμε να μιλάμε. Έχω μια υποψία πως θα πολλαπλασιαστούν και αυτοί που μας ακούν, κατέληξε ο κ. Θεοδωράκης.

Κατερίνα Παπαβασιλείου

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΑΘΗΝΑ +

spot_img

Συμβαίνει στην Αθήνα