Την ώρα που η Ελλάδα και οι θεσμοί επιχειρούν να βρούνε μία συμβιβαστική λύση αναφορικά με το δημοσιονομικό χώρο του προϋπολογισμού του 2019, τα χρονικά περιθώρια σε συνδυασμό με την αναμενόμενη τοποθέτηση της γερμανικής πλευράς στο Eurogroup προκαλούν εύλογες ανησυχίες σε Ελλάδα και Βρυξέλλες.
Η αναστολή της περικοπής των συντάξεων συνεχίζει να αποτελεί το βασικό σενάριο τόσο για την ελληνική πλευρά όσο και για την Κομισιόν. Όμως το χάσμα των περίπου 500 εκατ. ευρώ δημοσιονομικού χώρου παραμένει. Η πλευρά των Ευρωπαίων (συνολικά οι θεσμοί) αναζητά ένα πειστικό σενάριο που θα γεφυρώνει το συγκεκριμένο χάσμα ωστόσο το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα του Νοεμβρίου (προκειμένου το τελικό σχέδιο προϋπολογισμού να κατατεθεί στο ελληνικό Κοινοβούλιο) κρύβει κινδύνους.
Η Ελλάδα δεν (πρέπει να) αποτελεί πλέον θέμα «έκτακτων συνεδριάσεων» του Συμβουλίου των Υπουργών. Μία τέτοια προοπτική είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις ειδικά αν το «πουλόβερ των δεσμεύσεων» αρχίζει να ξηλώνεται λίγους μήνες μετά την έξοδο της χώρας από τα προγράμματα. Αρκετές φωνές των Βρυξελλών επιμένουν ότι το προγραμματισμένο Eurogroup της 3ης Δεκεμβρίου θα ήταν μία καλύτερη επιλογή από πλευράς χρόνου και κυρίως συνθηκών. Σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα θα αποτελέσει και πάλι «ειδική προσθήκη» σε ένα έκτακτο Eurogroup το οποίο ενδέχεται να οριστεί για να συζητήσει την εμβάθυνση της ΟΝΕ, ενόψει της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου.
Ο στόχος της Κομισιόν αλλά και των θεσμών παραμένει να προκύψει βιώσιμο σενάριο μη περικοπής των συντάξεων. Αυτό όμως προϋποθέτει… προώθηση στις καλένδες των αντιμέτρων και προσεκτικότερη κοστολόγηση και εφαρμογή των «εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης». Και σε κάθε περίπτωση, η ελληνική πλευρά καλείται να αποδείξει στο Συμβούλιο των Υπουργών ότι παραμένει προσηλωμένη σε αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις αντί να δείχνει απρόθυμη να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει.
Γιάννης Παπαγεωργίου
