back to top
18 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

18 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Aννα Διαμαντοπούλου: “Είναι ιστορικό κρίμα να στιγματιστεί από τα λάθη της η περίοδος του εκσυγχρονισμού που έχει αφήσει σημαντικό έργο”

Διαβάστε επίσης

Αθήνα, 2018/10/26

Eίναι εξαιρετικά σημαντικό για την επόμενη ημέρα στη χώρα, να ηττηθεί αυτό που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να δώσει εθνικά χαρακτηριστικά και να μην είναι η νίκη ενός κόμματος, που θα αναπαράγει μια πόλωση χωρίς όρους, γιατί και πάλι δεν θα φέρει αποτέλεσμα” είπε η  Άννα Διαμαντοπούλου, μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στην εκπομπή του Ηλία Κανέλλη “Απλετο Φώς”. 

Σε άλλο σημείο, αναφερόμενη στην υπόθεση Παπαντωνίου , επεσήμανε ότι “Είναι ιστορικό κρίμα να στιγματιστεί από τα λάθη της η περίοδος του εκσυγχρονισμού, που έχει αφήσει σημαντικό έργο” 

Για κατάσταση στην εκπαίδευση,  η κα Διαμαντοπούλου σημείωσε ότι “αυτό που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ, έκανε σαφές ότι και στην Παιδεία υπάρχουν δυο διαφορετικές επιλογές: ο ιδεοληπτικός λαικισμός που καταστρέφει σε βάθος ό,τι υπάρχει και η άποψη που μπορεί να φέρει την Ελλάδα και τα σχολεία στο χώρο της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και είναι κατεπείγουσα για να  αλλάξουν τα δεδομένα.”

Αναλυτικά :

 

Αννα Διαμαντοπούλου: “Eίναι εξαιρετικά σημαντικό για την επόμενη ημέρα στη χώρα, να ηττηθεί αυτό που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να δώσει εθνικά χαρακτηριστικά και να μην είναι η νίκη ενός κόμματος, γιατί η νίκη ενός κόμματος που θα αναπαράγει μια σύγκρουση και μια πόλωση χωρίς όρους, πάλι δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Προσωπικά, συνεχίζω αυτή τη δουλειά με στόχο να υποστηρίξω τις ευρωπαικές δυνάμεις και τις δυνάμεις της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

*ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ – ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

Αννα Διαμαντοπούλου: “Οι ιστορικές περίοδοι γράφονται με βάση και τα επιτεύγματα και τα στίγματά τους…

Η υπόθεση Παπαντωνίου δεν είναι καθόλου καινούργια. Πηγαινοέρχεται επί 6 χρόνια, καθώς ξεκίνησε το 2012 επί κυβέρνησης Βενιζέλου-Σαμαρά. Είναι ιστορικό κρίμα να στιγματιστεί μόνον από τα λάθη της η περίοδος του Κώστα Σημίτη ως Πρωθυπουργού και του εκσυγχρονισμού, καθώς έχει αφήσει πολύ σημαντικό έργο.

Ο Σημίτης ως άνθρωπος είναι απολύτως έντιμος και εξαιρετικά λιτός, δεν έχει τίποτε το εύκολο ή το λαικιστικό στην προσέγγισή του και θα μείνει στην ιστορία μέσα από πολύ μεγάλα έργα, που πραγματικά άλλαξαν τη χώρα, όπως στην περίοδο Τρικούπη, μέσα από θεσμικές αλλαγές και βέβαια μέσα από την ένταξη στην ΟΝΕ.”

*ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

Ακολούθησε την πεπατημένη στην Ελλάδα όσον αφορά την πορεία του. Οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις Γληνού, επί Ελευθ.Βενιζέλου και Παπανούτσου, συζητήθηκαν, έγιναν αποδεκτές και καθώς άλλαζαν τα δεδομένα, μετά από λίγους μήνες, έναν χρόνο, κατέληγαν στα ντουλάπια διότι υπερίσχυαν πάντοτε πελατειακά και συνδικαλιστικά δίκτυα του χώρου και οι τρομερές πολιτικές αντιπαραθέσεις. Στην Παιδεία, καμία χώρα η οποία δεν έχει δημιουργήσει συναινέσεις δεν έχει μπορέσει να κάνει σσ (εκπαιδευτική μεταρρύθμιση). Βέβαια, στο συγκεκριμένο νόμο επετεύχθη συναίνεση.”

Ηλ Κανέλλης: Αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι ότι ο νόμος άρχισε να αποσυντίθεται από τις ίδιες δυνάμεις που τον είχαν ψηφίσει.

Αννα Διαμαντοπούλου: “Είναι αλήθεια. Αρχισε τότε, με σοβαρές αλλαγές που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της πανεπιστημιακής ελίτ, με τις οποίες υπήρχε σύγκρουση. Τότε γύρισε με νόμο στο Παν/μιο οι κ.κ Μυλόπουλος, Πελεγρίνης κλπ. Ηταν όμως η αρχή, όχι το ξήλωμα.

Τότε, το 2012 έφυγα από την πολιτική και αποφάσισα ότι έκλεισα με τα κόμματα. Εκτοτε δεν έχω συμμετάσχει σε κομματική διαδικασία. Μετά, ήρθε η λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αριστείδης Μπαλτάς ξήλωσε το νόμο με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς να περάσει από τη Βουλή. Ηταν οι πρώτες πράξεις που έκανε, μαζί με το μνημόνιο. Το θεωρούσαν τόσο επείγον που ένας νόμος ψηφισμένος από 255 βουλευτές, ξηλώθηκε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.”

Ηλ.Κανέλλης : Γιατί αυτό που βάρυνε ήταν ο συμβολισμός.Στην πολιτική ορισμένα πράγματα μετράνε αν τα μετατρέψεις σε σύμβολα.

Αννα Διαμαντοπούλου: “Η επίτευξη συναίνεσης χρειάζεται πολλή πολιτική δουλειά. Δεν είναι να καθίσουμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και να τα βρούμε, αυτά είναι απλοποιήσεις. Οι συναινέσεις που έχουν επιτευχθεί σε χώρες της Ευρώπης, στη Γερμανία και τη Σκανδιναβία, έχουν θεσμικό περιεχόμενο, πολύ δουλειά πίσω τους και ινστιτούτα. Εκείνη την περίοδο, συναντούσα τους καθηγητές σε σπίτια, διότι στα Παν/μια δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε. Συγκροτήθηκε μια επιτροπή σοφών διεθνούς επιπέδου (πρυτάνεις που είχαν μεταρρυθμιστική εμπειρία ή οι ίδιοι οι υπουργοί, από την Αυστραλία μέχρι την Αμερική και από τη Γαλλία μέχρι τη Δανία και τη Σουηδία) και έγινε μια πλήρης αξιολόγηση από τον ΟΟΣΑ για το που βρισκόταν το σύστημα. Είχαμε μια εξαιρετική τεκμηρίωση, πάνω στην οποία στήσαμε το νόμο, ο οποίος υπέστη πολλές επεξεργασίες, προεκλογικά και έφερνε στη κυριολεξία τα πάνω- κάτω. Δεν ήταν απλώς ένας νόμος για την Παιδεία, αλλά μια πολύ βαθιά μεταρρύθμιση που άλλαζε τελείως το dna της παιδείας και συνίστατο στο ότι η διοίκηση του Παν/μίου δεν είναι δευτερεύον θέμα, αλλά το κυρίαρχο.

Οταν η πανεπιστημιακή διοίκηση πήρε κομματικά χαρακτηριστικά, να ψηφίζουμε τον πρύτανη δημιουργώντας ομάδες και να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους οι παρατάξεις ή στους φοιτητές ή τους καθηγητές, αυτό το πράγμα διέλυσε το Πανεπιστήμιο. Αυτό πήγε να ανατραπεί συνολικά και να μπουν τα χαρακτηριστικά του διεθνούς παν/μίου, της διεθνοποίησής του, που σημαίνει ότι ένας φοιτητής από την Αρτα που μπαίνει σε ένα παν/μιο μπορεί να ανταγωνιστεί ίσοις όροις ένα παιδί που φοιτά στο Αμστερνταμ. Αυτή ήταν η λογική. Εγινε όμως θρύψαλα… Τώρα δεν υπάρχει καμία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σε εξέλιξη,τίποτα.

Την περίοδο δημιουργίας του νόμου υπεύθυνος Παιδείας για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο κ. Κουράκης, ο οποίος ό,τι έφερνε στη Βουλή ήταν διάφορα πελατειακά αιτήματα ομάδων. Αυτό ακριβώς κάνει τώρα ο κ Γαβρόγλου. Θέλετε Πανεπιστήμιο; Ναι. Θέλετε master; Ναι. Θέλετε λιγότερες ώρες; Ναι. Θέλετε λιγότερα μαθήματα; Ναι. Οτι θέλει κάθε μικρή μάδα η οποία ικανοποιείται με αυτή την εξυπηρέτηση, το σύνολο δεν αντιδρά και η Παιδεία καταστρέφεται κομματάκι- κομματάκι. Γιατί είναι ένας πολύ μεγάλος χώρος που προφέρει εξαιρετικό πελατειακό πεδίο στον υπουργό ο οποίος θέλει να λειτουργήσει έτσι.”

Ηλ. Κανέλλης: Δεν μπορούσα να φανταστώ όταν συναντούσα κάποτε τον κ.Μπερτσιμά, μεγάλη φυσιογνωμία παγκοσμίως, έναν άνθρωπο που ήρθε εδώ και αφιέρωσε πολύ χρόνο από τη ζωή του για να οργανώσει το Πανεπιστήμιο, ότι ο άνθρωπος αυτός θα έφευγε ηττημένος, περίπου εξοργισμένος με αυτά που έβλεπε και βαθύτατα λυπημένος. Η εικόνα της εισβολής των μαθητών στο γραφείο του κ Γαβρόγλου μου προξένησε μεγάλη θλίψη. Αισθάνεστε περίπου το ίδιο;

Αννα Διαμαντοπούλου : Κατ αρχήν, να αναφερθώ στον κ Μπερτσιμά που ενδέχεται οι ακροατές να μην γνωρίζουν.Οταν έγιναν τα Συμβούλια στα Πανεπιστήμια ήρθαν στην Ελλάδα 150 έλληνες επιστήμονες απ όλο τον κόσμο, οι κορυφαίοι, το αντίθετο του brain drain , οι οποίοι πλήρωναν μόνοι τους ακόμη και τα μεταφορικά τους. Ηρθαν και σε κάθε Πανμιο και ΤΕΙ έγινε ένα Συμβούλιο που θα έπαιρνε στα χέρια του το σχεδιασμό και την ανάπτυξη του Πανεπιστημίου διότι όλα τα Ιδρύματα δεν μπορεί να είναι ίδια. Ο κ Μπερτσιμάς ήταν ανάμεσα σε αυτούς τους 150 κορυφαίους που εξεδιώχθησαν και δεν ξέρω αν επιστρέψουν ποτέ. Ο κ Μπαλτάς τους είπε αφελείς, ανόητους , ότι νόμισαν πως θα κάνουν αλλαγές εξυπηρετώντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές και άλλα.”

Ηλ Κανέλλης: Εχει πια κανείς την αίσθηση ότι τα θεσμικά ζητήματα της εκπαίδευσης είναι μια κινούμενη άμμος. Ολα οδηγούν στην ήσσονα προσπάθεια και στην απαξίωση.

Αννα Διαμαντοπούλου: “ Να επιστρέψω στο θέμα της εισβολής μαθητών στο γραφείο του κ Γαβρόγλου. Δεν ήταν ξαφνικό φαινόμενο. Επί δεκαετίες θεωρήθηκε αριστερό, δημοκρατικό, επαναστατικό, ελεύθερο και ανοικτό στην εκπαίδευση ό,τι ήταν αντίθετο στο σεβασμό και στους κανόνες.Ολα αυτά σταδιακά δημιούργησαν μια συλλογική αντίληψη με μεγάλη ευθύνη της Αριστεράς και με συνέργεια και αποδοχή από όλα τα άλλα κόμματα, καθώς όλοι έπρεπε να αποδεικνύουν πόσο αριστεροί είναι απέναντι στους αριστερούς. Φτάσαμε σε αδιέξοδο και στοn νεαρό που το 2011 στην παρέλαση, μούντζωσε τους επισήμους. Ζήτησα να υπάρξουν συνέπειες, να τον επιπλήξουν οι καθηγητές, να αποβληθεί από το σχολείο, που έχει τη δυνατότητα να αποβάλει δια παντός τον συγκεκριμένο νεαρό. Δεν είχε κανενός είδους ποινή, μάλλον ηρωική ήταν η αντιμετώπισή του. Και το παιδί τι αποτύπωνε; Τους αγανακτισμένους, τους γονείς του -ενδεχομένως- που έλεγαν το γνωστό για τη Βουλή και αντιδρούσε με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό τώρα συμβαίνει και με τα παιδιά που χοροπηδούσαν πάνω στο γραφείο του υπ. Παιδείας….Είναι νεόγεροι, παιδιά 18,20 χρονών που αναμασούν έναν ξεπερασμένο λόγο, που δεν υφίσταται σήμερα. Είχαν αιτήματα που έχουν τα συνδικάτα των καθηγητών ή τα αριστερίστικα κόμματα”.

Ηλ.Κανέλλης: Μήπως οι δάσκαλοι έχασαν το δικαίωμα του σεβασμού επειδή οι ίδιοι απεμπόλησαν τον καθοδηγητικό και παιδαγωγικό ρόλο τους;

Αννα Διαμαντοπούλου: “Δεν φταίνε μόνον οι πολιτικοί. Υπάρχει μια “συνωμοσία” εναντίον της λειτουργίας του Κράτους Δικαίου στην καθημερινότητά μας, στον τρόπο που οργανώνουμε τις σχέσεις μας. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας δεν είναι ούτε ελευθερία, ούτε επανάσταση”.

*ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Αννα Διαμαντοπούλου : “Ας πούμε ότι επί χρόνια, οι κυβερνήσεις ήταν διστακτικές. Κατά την περίοδο της υπουργίας μου, δύσκολη λόγω των αγανακτισμένων και των μεγάλων συγκρούσεων, ήταν ακόμη δυσκολότερη η σύγκρουση με αυτές τις νοοτροπίες και όμως έγινε. Οταν κάποια στιγμή είχαν αποφασίσει να κλείσουν τα σχολεία και να γίνουν καταλήψεις, με κομματικές εντολές, πήγαιναν τα παιδιά και κλείδωναν τα σχολεία. Τότε, έδωσα εντολή στους διευθυντές να μιλήσουν με τους Εισαγγελείς και να πάνε, παρουσία εισαγγελέων, να κόψουν τις κλειδαριές για να μπουν τα παιδιά στα σχολεία. Αμέσως, το αντίστοιχο συνδικαλιστικό όργανο έβγαλε ανακοίνωση ότι όποιος φώναζε Εισαγγελέα θα διαγραφόταν δια παντός από τα μητρώα. Ενας δάσκαλος, ως δημόσιος υπάλληλος, πρέπει να υλοποιήσει την πολιτική του Υπ Παιδείας, να σκεφτεί τα παιδιά που είναι απ έξω και χάνουν μαθήματα ή να αντιμετωπίσει την μήνη του συνδικαλιστικού του οργάνου. Ουδείς ακολουθεί τις εντολές του κράτους γιατί ο υπουργός ή το κράτος δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν προβλήματα στη διοίκηση. Δεν λειτουργούν τα πειθαρχικά διότι λειτουργούν με συνδικαλιστές κλπ.   Το βαθύ πρόβλημα στην Εκπαίδευση, που έχει να κάνει με την ουσία, αλλά και τη διοίκησή της, είναι σαφές ότι επί ΣΥΡΙΖΑ και ήδη με τρεις υπουργούς Παιδείας που καθένας ανέτρεπε όσα είχε κάνει ο άλλος (τους κκ Μπαλτά, Φίλη και Γαβρόγλου, ο κ.Φίλης ήταν ο ορθολογικότερος όλων) έχει στόχο την πελατειακή εξυπηρέτηση μικρών ομάδων και έτσι το εκπαιδευτικό σύστημα διαλύεται τελείως.

Αυτό που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ και στην εκπαίδευση, έκανε σαφές ότι και στην Παιδεία υπάρχουν δυο διαφορετικές επιλογές:Αφ ενός ο ιδεοληπτικός λαικισμός που καταστρέφει σε βάθος ό,τι υπάρχει και η άποψη που μπορεί να δει τον 21ο αιώνα, να φέρει την Ελλάδα και τα σχολεία της στο χώρο της 4ης βιομηχανική επανάστασης και είναι κατεπείγουσα ώστε να αλλάξουν τα δεδομένα.”

*ΓΙΑ ΤΗΝ “ΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ”

Αννα Διαμαντοπούλου: “Δεν έφυγα από την πολιτική λόγω της κατάρρευσης της κυβέρνησης Παπανδρέου που έκανε σημαντικές μεταρρυθμίσεις και έπεσε στη δυσκολότερη περίοδο μετά τη χούντα, αλλά όταν τα κόμματα που είχαν συναινέσει για μια τόσο βαθιά και δύσκολη μεταρρύθμιση στην Παιδεία, άρχισαν τα ίδια να την ξηλώνουν.

Οι κκ Φλωρίδης, Ραγκούσης και εγώ αναλάβαμε μια πρωτοβουλία στη λογική ό,τι υπάρχει στο χώρο, όχι να ενωθεί και να κάνουμε μια ομοσπονδία κομμάτων,προσώπων και φιλοδοξιών, αλλά να κάνουμε κάτι εξ ολοκλήρου καινούργιο, εκλέγοντας ως αρχηγό ένα νέο πρόσωπο που θα έβαζε αυτόν τον χώρο στη νέα εποχή. Το εγχείρημα απέτυχε για προσωπικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους και έγινε μια ομοσπονδία κομμάτων, κάτι που εξ αρχής θεωρούσα αποτυχημένο… Αυτός ο χώρος έχει πολλές πριμαντόνες,ιστορικά αλλά και μακράν τα καλύτερα στελέχη.

Ολοι έπρεπε να κάνουμε -τότε-μια μικρή επανάσταση, όλοι ένα βήμα πίσω ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι πραγματικά καινούργιο, με καινούργιες αξίες και νέα πρόσωπα. Δεν στάθηκε δυνατό, έγινε μια αναπαλαίωση,μάλιστα χειρότερη από την προηγούμενη. Για αυτό και διαλύθηκε. Εγινε μια ομοσπονδία, δεν τα βρήκαν σε επίπεδο αρχηγών, έφυγε ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, ξαναέγινε ένα ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα και όπως έχει εξελιχθεί, αδικεί και την ιστορία αυτού του χώρου.”

*Σε άλλο σημείο η κα Διαμαντοπούλου απαντώντας σε ερώτηση για το ενδεχόμενο σύμπραξής της σε μια κυβέρνηση, αυτοπροσδιορίστηκε ως τυπικό δείγμα της μεταπολίτευσης, τη δεκαετία του 80. “Από τη πρώτη στιγμή που άρχισα σκέπτομαι, να διαβάζω και να αποφασίζω μόνη μου, ήμουν ενταγμένη σε αυτό που λεγόταν ευρωπαική σοσιαλδημοκρατία, η οποία δεν είχε σχέση με το βαλκανικό σοσιαλισμό”είπε η κα Διαμαντοπούλου, χαρακτηρίζοντας ως πολύ θετική εμπειρία την 5ετή θητεία της στην Ευρωπαική Επιτροπή. Στάθηκε ιδιαίτερα στη διεύρυνση και στη δυνατότητα που της δόθηκε να διαχειριστεί την ένταξη στην ΕΕ 10 νέων χωρών διαπραγματευόμενη το κοινωνικό τους κράτος και τις μεγάλες ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις στη Σκανδιναβία και στην Ιβηρική Χερσόνησο, πράγματα που ακόμη και σήμερα θεωρούνται νεοφιλελεύθερα.

*ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η κυρία Διαμαντοπούλου είπε ότι στην Ευρώπη διαμορφώνονται ένα νέο τοπίο και μια νέα διαχωριστική γραμμή, πάνω στην οποία θα δοθεί η μάχη στις Ευρωεκλογές.

Οπως το προσδιόρισε: “Από τη μια πλευρά είναι οι Φιλελεύθερες δυνάμεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται Συντηρητικοί και Σοσιαλδημοκράτες και από την άλλη οι Εθνικιστές- Λαικιστές, τους οποίους πλαισιώνουν και οι Ακροδεξιοί και οι Αριστεροί και ο Ορμπαν στην Ουγγαρία και ο Φέτσο στη Τσεχία και ο Σαλβίνι και το Κίνημα 5 Αστέρων στην Ιταλία και ο Τσίπρας στην Ελλάδα”.

Οσο για τα αίτια δημιούργησαν αυτό το καινούργιο ευρωπαικό τοπίο, αναφέρθηκε στην αδυναμία των Φιλελεύθερων να απαντήσουν σε 4 ζητήματα: Στις δυσκολίες στο κοινωνικό κράτος διότι ο πλούτος μεταφέρεται από τη Δύση στην Ανατολή, στο προσφυγικό -μεταναστευτικό, στην ασφάλεια των συνόρων και στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση”.

«ΑΘΗΝΑ 9.84» – ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΗΛ.: 210 34 11610 – FAX: 210 34 11 397 – e-mail: [email protected]

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΑΘΗΝΑ +
spot_img

Συμβαίνει στην Αθήνα