Του Βασίλη Πάικου
Ήταν μια εξαιρετική ασπρόμαυρη ταινία του 1964 με τίτλο «Το πλοίο των τρελών». Σε σκηνοθεσία Στάνλεϋ Κράμερ, με σπουδαίους ηθοποιούς της εποχής. Είναι 1933 και το πλοίο ταξιδεύει από το Μεξικό με προορισμό τη ναζιστική Γερμανία. Στο πολυτελές σαλόνι του διάφοροι τύποι ζουν την περιπέτειά τους. Ανάμεσά τους κι ένας ιδιαιτέρως ευφυής και θυμόσοφος νάνος. Όταν ο ναζί της παρέας υποστηρίζει πως για όλα τα κακά στη Γερμανία φταίνε οι Εβραίοι, ο νάνος του απαντά: «Ναι έχετε δίκιο, οι Εβραίοι και οι ποδηλάτες». Έκπληκτος ο ναζί τον ρωτά: «Γιατί οι ποδηλάτες;». Για να πάρει την πληρωμένη απάντηση: «Και γιατί οι Εβραίοι;». Κόκκαλο ο τύπος…
Δεν είναι λίγοι, αν και αισθητά λιγότεροι απ’ ό,τι πριν από μερικούς μήνες, που υποστηρίζουν ότι για την δραματική κατάληξη του Mega φταίει ο Αλέξης Τσίπρας και η Κυβέρνησή του. Η απάντηση είναι: «Ναι έχετε δίκιο, ο Τσίπρας και οι ποδηλάτες»…
Δεν υπάρχει στ’ αλήθεια περίπτωση να βρει κάποιος έστω κι ένα σοβαρό επιχείρημα ώστε να πείσει πως η Κυβέρνηση Τσίπρα έχει την παραμικρή ευθύνη για το λουκέτο στο Mega. Και όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο,δεν έχουν αναφέρει τίποτα σχετικώς. Απλώς το λένε. Εκτός κι αν εννοούν ότι ευθύνεται η Κυβέρνηση επειδή κάλεσε τα κανάλια να μετάσχουν σε «διαγωνισμό καταλληλότητας», προκειμένου να λάβουν άδεια λειτουργίας. Και ότι βεβαίως έπρεπε ναπληρώσουν γι αυτό. Επειδή δηλαδή η σημερινή Κυβέρνηση διεκδίκησε την κανονικότητα στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, μετά από 30 χρόνια ανομίας. Ή αν εννοούν ότι επί των ημερών της κόπηκαν τα τραπεζικά«δάνεια του αέρα» προς τα μέσα ενημέρωσης και τα κόμματα. Τα δανεικά κι αγύριστα, εξ αιτίας των οποίων το Mega και οι άνθρωποί του ζουν σήμερα την περιπέτειά τους. Αν αυτό εννοούν, τότε ναι, έχουν τα δίκια τους. Υπάρχουν βεβαίως κι εκείνοι, οι οποίοι εντελώς άκριτα και αβασάνιστα, πιστεύουν ότι για ό, τι, μα ό, τι συμβαίνει στη Χώρα, την ευθύνη φέρει αποκλειστικά η Κυβέρνησή της.
Η Κυβέρνηση Τσίπρα λοιπόν δεν έχει, και δεν θα μπορούσε να έχει, την παραμικρή ανάμειξη στην πορεία και στην μοιραία κατάληξη του Mega. Το κανάλι, πέρα από κάθε αμφιβολία, το καταδίκασαν οι ιδιοκτήτες του, οι μέτοχοί του. Κατά κυριολεξία το εγκατέλειψαν. Οι παραδοσιακοί του μέτοχοι πρώτα-πρώτα αλλά, σε κάποιο βαθμό, και οι νεώτεροι. Στη
βάση, προφανώς, περίεργων επιχειρηματικών σκοπιμοτήτων, και στ’ όνομα των άλλων, των πιο προσοδοφόρων επιλογών τους, απέφυγαν να διεκδικήσουν άδεια λειτουργίας, την ήδη διατιθέμενη άδεια, κι από κει και πέρα τίποτα, σιωπή. Αδιαφορία και σιωπή. Και να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μερικούς από τους ισχυρότερους και πλουσιότερους έλληνες. Οι οικογένειες κάποιων από τους οποίους παριστάνουν μάλιστα τους γκουρού της φιλανθρωπίας. Και οι οποίοι εγκατέλειψαν κατά τρόπο χαρακτηριστικά απάνθρωπο και τους εργαζόμενους του μεγάλου καναλιού. Καταδικάζοντας τις οικογένειές τους στην απόλυτη ένδεια και οδηγώντας τες στην απελπισία.
Έτσι ή κάπως έτσι έρχεται το μοιραίο τέλος του Μεγάλου Καναλιού. Του για πολλά χρόνια πρώτου καναλιού της Χώρας. Του καναλιού που «μεγάλωσε» γενιές και γενιές ελλήνων, με τρόπο υπεύθυνο και ποιοτικό. Κι αν τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη επίσης των μετόχων του, έπαιξε περίεργα και ύποπτα πολιτικά παιχνίδια, έτσι ώστε να αμφισβητηθεί σοβαρά η αξιοπιστία του, το ισοζύγιο παραμένει θετικό. Και ναι, το τηλεοπτικό τοπίο θα είναι πολύ φτωχότερο, και κατά ποιότητα φτωχότερο χωρίς το Mega.Που σίγουρα δεν του άξιζε τέτοια τύχη. Και σ’εμάς δεν άξιζε η απώλεια…
