„Το τέλος της Μέρκελ“, „Η καγκελάριος πιο αδύναμη από ποτέ“, “Εξέγερση κατά της Μέρκελ”, “Το λυκόφως της Μέρκελ”. Αυτοί είναι μερικοί από τους τίτλους που διαβάζουμε εδώ και έναν χρόνο -έπειτα από τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2017- που προβλέπουν άδοξο τέλος για την μακροβιότατη πολιτική σταδιοδρομία της γερμανίδας καγκελαρίου.
Η αλήθεια είναι ότι οι αλλεπάλληλες κρίσεις του μεγάλου συνασπισμού αποτελούν πρόσφορο έδαφος για τέτοιου είδους καταστροφολογία. Η τελευταία αφορμή; Η μη επανεκλογή του Φόλκερ Κάουντερ, έμπιστου της Μέρκελ και επί 13 χρόνια επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Χριστιανικής Ένωσης (CDU/CSU) στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο. Όσα ακριβώς δηλαδή είναι καγκελάριος κι εκείνη.
Κανένα φοβερό δράμα!
Ο Ραλφ Μπρίνκχαους, διάδοχος του Κάουντερ, επεσήμανε σε σειρά συνεντεύξεων που παραχώρησε ότι θα παρέχει την πλήρη στήριξή του στην καγκελάριο, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το σύνολο της ΚΟ του κόμματος. “Γι αυτό η εκλογή μου δεν είναι κανένα φοβερό δράμα!”, είπε χαρακτηριστικά.
“Στις δημοκρατίες υπάρχουν και οι ήττες”
Η ήττα του Κάουντερ είναι όντως κόλαφος τόσο για την Μέρκελ όσο και τον Χορστ Ζέεχοφερ, ομοσπονδιακό υπουργό Εσωτερικών και επικεφαλής της βαυαρικής Ένωσης Χριστιανοκοινωνιστών, καθώς και οι δύο στήριξαν την υποψηφιότητά του. Η καγκελάριος με ειλικρίνεια παραδέχθηκε την ήττα της, λέγοντας: “Δεν υπάρχει λόγος να χρυσώνουμε το χάπι. Στις δημοκρατίες υπάρχουν και οι ήττες”.
Η αφοσίωση έχει τίμημα
Εν πολλοίς, ο Κάουντερ πλήρωσε την αφοσίωσή του στη Μέρκελ, καταψηφιζόμενος από δυσαρεστημένους βουλευτές της Ένωσης. Το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι η καγκελάριος δεν μπορεί να συνεργαστεί εξίσου καλά με τον Μπρίνκχαους. Πολλοί μάλιστα κάνουν λόγο για κλίμα ανανέωσης της ΚΟ, η οποία συνεχίζει να στηρίζει σύσσωμη την καγκελάριο. Άλλωστε, δεν είναι καιρός ούτε για αλλαγή ηγεσίας, ούτε φυσικά για νέα προσφυγή στην κάλπη.
Η αλλαγή σκυτάλης σηματοδοτεί την ανανέωση που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται η Χριστιανική Ένωση. Δεν πρόκειται για εξέγερση και δεν συνεπάγεται το τέλος, αλλά τη δυνατότητα μίας νέας αρχής, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία, ως πράξη χειραφέτησης μίας καγκελαρίου που διανύει την τελευταία της θητεία και σε λιγότερο από δύο εβδομάδες θα βρεθεί αντιμέτωπη -έστω και έμμεσα- με τις κρίσιμες εκλογές στη Βαυαρία.
Δομίνα Διαμαντοπούλου
